موفقیت پارک‌های علم و فناوری
یکی از شاخص های تعیین میزان موفقیت پارک‌های علم و فناوری، سنجش وضعیت عملکرد شرکت‌های دانش بنیان مستقر در پارک هاست. بهترین شیوه برای تحقق این موضوع، بالا بردن مهارت های مورد نیاز در مدیران پارک های فناوری به کمک پیاده‌سازی سیستم‌های ارزیابی عملکرد واقع بینانه و عملیاتی دراین حوزه است.
در حال حاضر ماموریت پارک فناوری از دید مدیریت اجرایی، در ایجاد زنجیره یکپارچه از تحقیق تا تولید تجلی می یابد. حذف فاصله بین تبدیل ایده‌های علمی و تحقیقاتی به محصولات و خدمات، هدایت شرکت‌های دانش بنیان مستقر، تامین نیازهای واقعی و ارائه خدمات با ارزش افزوده بالا تا مرحله تجاری سازی، ماموریتی است که پارک فناوری حول آن فعالیت دارد..
از مهمترین ساز و کارهای اجرایی برای توسعه علم و فناوری که در کشورما کمتر مورد توجه واقع شده است، وجود مدل و الگویی برای تحلیل نقش و وضعیت مولفه‌های تاثیر گذار از طریق فرایند اجرای ارزیابی است.
بر این اساس کسب آمار و اطلاعاتی از سطح فناوری، ارتباط عناصرتشکیل دهنده نظام علم و فناوری، وضعیت دارایی‌‌های فکری، شیوه‌های همکاری فی مابین مراکز آموزش عالی و مراکز پژوهشی با صنایع و سازمان‌ها، تنوع منابع مالی و میزان درآمدها، سرمایه های جذب شده، دامنه شمول خدمات یا محصولات، تعداد مشتریان و بسیاری عوامل دیگر که در یک شرکت دانش بنیان از جمله معیارهای کلیدی بحساب می آیند در فرایند ارزیابی مورد سنجش قرار می گیرد.
در این مقاله تلاش می شود، بهترین الگوی ارزیابی و مدل سنجش کارایی و عملکرد شرکت های دانش بنیان که بیشتر بر بعد دانش ضمنی( tacit knowledge ) بدست آمده است، در قالب انتقال تجارب چند ساله شهرک علمی و تحقیقاتی اصفهان و با هدف بومی سازی فرایندهای اجرایی منطبق با ساختارهای فرهنگی و اجتماعی کشور، مورد کنکاش و بررسی قرار گیرد.
نظرات بسته شده است، اما بازتاب و پینگ باز است.