مشاغل و مهاجرت‌های بین‌المللی در عصر کووید ۱۹
مشاغل و مهاجرت‌های بین‌المللی در عصر کووید ۱۹
هزینه های همه گیری شیوع کرونا برای جامعه جهانی هنگفت بوده است. تأثیر این شیوع را می‌توان بر بسیاری از زندگی های آسیب‌دیده مشاهده کرد.
علاوه بر این، تأثیرات آن بر معیشت و اقتصاد افراد در سراسر جهان عمیق بوده و احتمالاً طولانی مدت خواهد بود. در حالی که نجات جان افراد در مرحله اول بحران تقریباً تنها بعد مورد تمرکز بود، اکنون دولت ها تلاش می کنند با باز کردن بخش‌هایی از اقتصاد خود ، ضمن کنترل خطرات آشکار بهداشتی در این زمینه توازن خوبی بین جلوگیری از خسارت‌های اقتصادی بیشتر برقرار کنند. یکی از این حوزه‌ها مهاجرت‌های دانشجویی و نیروی کار است.
در حوزه تغییرات سیاست‌ها و تلاش برای جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس، جابه‌جایی‌های بین‌المللی از جمله مهاجرت‌های کاری و دانشجویی بیش از دیگر بخش‌ها تحت تأثیر قرار گرفته اند. این موضوع ضمن پیشرفت‌هایی در این زمینه، چالش‌هایی را نیز به همراه داشته است.
در میان بحران کرونا، پرسش‌های مهمی چون این موضوع که سهم کشورها از آسیب‌پذیری چه میزان بوده و آن‌ها چگونه در برابر این بیماری و خطرات اقتصادی از خودشان محافظت می کنند؟ آیا بیماری همه گیر باعث می شود که کشورها در مورد جنبه های سیستم مهاجرتی خود و انواع نیروی کار و دانشجوی خارجی پذیرفته شده و راه‌کارهای کمک به مهاجران تازه‌وارد به یک جامعه جدید تجدید نظر کنند؟
همه‌گیری COVID-19 و سیاست های ارائه شده در این زمینه هزینه‌ها و پیامدهای ماندگاری را برای جامعه به دنبال دارد. جوامع و اقتصاد هزینه‌های انسانی بحران ویرانگر بوده است. تعداد کشته شدگان بیش از است. مرگ ۱.۳ میلیون نفر، این ویروس را به کشنده‌ترین بیماری همه گیر از زمان آنفلوآنزای اسپانیایی در سال‌های ۱۹۱۸ تا ۱۹۱۹ تبدیل کرده است. این تعداد با گسترش ویروس در سرتاسر جهان سریعاً در حال افزایش است و در اکثر نقاط دوباره موجی فراگیر به پا می‌کند.
مشکلات امرار معاش و کسب درآمد در سراسر جهان در نتیجه این همه‌گیری بسیار گسترده‌تر شده است، زیرا دولت‌ها محدودیت‌های جدی را برای جامعه اعمال کردند، از جمله آن‌که مرزهای خود را بسته‌اند، رفت و آمد را کاملاً محدود کرده و تعداد زیادی از مراکز تجاری، فرهنگی و سیاستی را تعطیل کرده‌اند. این محدودیت‌ها در پاییز و زمستان با افزایش شدید شیوع سختگیرانه‌تر نیز خواهد شد.
دولت ها و جوامع در تلاشند تا با خسارات عظیم اقتصادی این بحران کنار بیایند. صندوق بین المللی پول در آخرین چشم انداز اقتصادی جهانی خود رکود عمیق برای سال ۲۰۲۰ و انقباض رشد جهانی ۴.۴ درصدی را پیش‌بینی کرده که این میزان برای اقتصادهای پیشرفته ۵.۸ درصد است. سازمان اقتصادی همکاری و توسعه (OECD) گزارش می دهد که کاهش رشد تولید ناخالص داخلی برای کشورهای گروه G20 در مدت سه ماهه دوم سال تقریبا ۴.۵ برابر بدتر از سه ماهه رکود بزرگ از اواخر دهه ۲۰۰۰ میلادی بود.
در حالی که به نظر می رسد اشتغال در برخی از بخش ها به تدریج در حال بازگشت به وضعیت پیشین خود است، صدها میلیون شغل در حال حاضر ایجاد شد ناپدید شد ، و بسیاری از کارگران کاهش میزان ساعات کار و دستمزد خود را تجربه کرده‌اند. بسیاری از این آسیب‌ها دائمی خواهد بود ، به ویژه در بخشهای بیشتر آسیب دیده مانند شرکت‌های کوچک، صنایع خرد، فرهنگ، هنر، گردشگری تحلیلگران انتظار دارند که به دلیل کاهش تقاضا برای کالاها و خدمات ، تعداد بیشتری از مشاغل دچار چالش جدی شوند.
انتظار می رود خانواده های نیروی انسانی این حوزه‌ها، مشکلات شدید و گسترده اقتصادی را برای مدت طولانی تجربه کنند. در همین حال، بانک جهانی پیش‌بینی می‌کند که حواله‌ها در سال ۲۰۲۰ تا ۲۰ درصد کاهش یابد، موضوعی که تهدیدی بزرگی برای رفاه خانواده های مهاجر که به این درآمد متکی هستند به حساب می‌آید.
اکنون سیاست گذاران در تلاشند بحرانی را که تا کنون پیچیده ترین و پرچالش‌ترین موضوع برای جامعه جهانی بوده است، مدیریت کنند. مهم‌ترین وظیفه خود را بازگشایی اقتصاد ، جوامع و مرزهایشان البته به صورت تدریجی و در حالی که با پیامدهای ناشی از کرونا دست و پنجه نرم می کنند می‌دانند.
نتایج شیوع در این دوره بسیار نگران کننده بوده است و نرخ‌های مرگ و بستری تقریباً به طور غیرقابل کنترل در ده ها شهر بزرگ از بیشتر کشورها افزایش یافته است.
وضعیت مهاجرت و پاندمی کرونا
OECD در اواسط ماه اکتبر گزارش داد که مهاجرت جهانی در نیمه اول سال۲۰۲۰ به میزان ۴۶ درصد کاهش یافته است. این درحالی است که میزان کاهش مهاجرت‌های بین‌المللی برای سه ماهه دوم سال، ۷۲ درصد ثبت شده است. اگرچه احتمال بازگشایی کانال های مهاجرتی وجود دارد اما این موضوع زمان‌بر بوده و مطمئناً به صورت تدریجی اتفاق خواهد افتاد. دولت ها دائماً غربالگری جدید را انجام می دهند و پروتکل های قرنطینه را برای مسافران اعمال می‌کنند. اما رفتار انسان قابل پیش بینی نیست و دولت‌ها برای کاهش ریسک ناشی از مهاجران بین‌المللی، نیازمند دسترسی گسترده به آزمایش و نتایج آزمون سریع اما قابل اعتماد و پیشرفت مداوم در شناسایی موارد جدید ابتلا هستند.
تلاش برای تولید داروهای ضد ویروسی و ضد التهابی که شدت عفونت را سرکوب و بهبودی را سریع‌تر حاصل می‌کنند و در نهایت کشف یک واکسن ایمن و موثر که به طور گسترده در دسترس همگان قرار بگیرد، در جریان است. اگرچه پیشرفت‌های چشمگیری در همه این زمینه‌ها حاصل شده، اما ماه های بیشتری به طول می‌انجامد تا این راه‌کارها به طور گسترده در دسترس عموم جامعه قرار بگیرد، موضوعی که کار را دشوار می‌کند.
در همین حال، عمق رکود اقتصادی احتمالاً موجب کاهش حمایت‌ها از مهاجران خواهد شد و ضمن خسارات عمیق به بخشهای مختلف اقتصادی ، سیاست‌گذاران نیاز بازنگری دوباره سیاست‌های مهاجرتی پیدا می‌کنند. به طور مثال صرفا نیروی انسانی مهاجر «ضروری» در بخش‌هایی مانند تحقیقات، پزشکی و مراقبت های بهداشتی در سراسر کشور و به صورت فصلی در حوزه‌های کشاورزی، ساخت و ساز و تولید و تهیه غذا در بخشهای دیگر با وجود عدم اطمینان در مورد دسترسی به نیروی انسانی و نگرانی در مورد واکنش های سیاسی و افزایش هزینه ها ممکن است برخی از کارفرمایان را برای استخدام و آموزش کارگران بومی به جای مهاجران ترغیب کند که همین امر چالشی برای نیروی انسانی مهاجرتی به حساب می‌آید.