تکاملی کارآفرینی در اقتصاد

تکاملی کارآفرینی در اقتصاد
اقتصادادنان کلاسیک مانند اسمیت و ریکاردو، نقش مهمی برای کارآفرینی در توسعه قایل نبودند.
نخستین بار ریچارد کانتیلون اصطلاحات کارآفرین و کارآفرینی را تشریح و تعریف کرد. ریچارد کانتیلون (۱۷۳۰) کارآفرین را فردی خطر پذیر می‌داند که کالا را با قیمت معلوم خریداری می‌کند و با قیمت نامعلوم می‌فروشد
جان باتیست سی اولین فردی بود که بر نقش کارآفرینان در بسیج منابع اشاره نمود.
ژوزف شومپیتر (۱۹۳۴) کارآفرینان را موتور محرکه ی توسعه اقتصادی شمرد.

—————
نگرش های اقتصادی در مورد کارآفرینی
نگرش نئوکلاسیک: کارآفرین فردی حسابگر است که به سرعت گزینه ها و فرآیندهای مولد را بررسی و بهترین گزینه را انتخاب می کند.
نگرش اتریش: بر اساس این نگرش کارآفرینان فرصت های بازار نامتعادل را کشف کرده و با بهره برداری از آنها، در بازار تعادل ایجاد می کنند.
نگرش شومپیتر: شومپیتر کارآفرین را فردی جسور و رهبری الهام بخش می داند که با معرفی چارچوب های جدید، عدم تعادل اقتصادی ایجاد می کند.
شومپیتر فرایند کارآفرینی را “تخریب خلاق” می‌نامد. به عبارت دیگر ویژگی تعیین‌کننده در کارآفرینی همانا انجام کارهای جدید یا ابداع روش‌های نوین در امور جاری است. ژورف شومپیتر که از او به عنوان پدر کارآفرینی یاد می‌کنند، واژه نوآوری را به کارآفرینی پیوند می‌دهد. به عبارت دیگر ویژگی تعیین‌کننده در کارآفرینی انجام کارهای جدید یا ابداع روش‌های نوین در امور جاری می‌داند. از نظر او نوآوری در هر یک از زمینه‌های زیرکارآفرینی محسوب می‌شود.
ارائه کالای جدید
ارائه روش جدید در فرایند تولید
گشایش بازاری جدید
یافتن منابع جدید
ایجاد هر گونه تشکیلات جدید در صنعت
پیتر دراکر، پدر علم مدیریت، کارآفرین را کسی می‌داند که فعالیتی را با سرمایه اقتصادی خودش شروع می‌کند، ارزش‌ها را تغییر می‌دهد و در محیط اطراف خود تحول ایجاد می‌کند و به سمت بهتر شدن می‌برد.