تأثیر تصمیم گیری کارآفرینانه بر تاب آوری کسب و کار در شرایط غیرپایدار
مرور ادبیات
عنوان: تأثیر تصمیم گیری کارآفرینانه بر تاب آوری کسب و کار در شرایط غیرپایدار
مقدمه
در سال‌های اخیر، به دلیل افزایش پویایی و عدم قطعیت محیط کسب‌وکار، مسئله تاب‌آوری کسب‌وکار در شرایط غیرپایدار، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. تاب‌آوری کسب‌وکار، توانایی کسب‌وکار برای جذب و نگه‌داشتن فشار و استرس، بهبود عملکرد پس از بحران‌های اساسی و شکوفایی مجدد پس از تغییر شرایط است.
تصمیم گیری کارآفرینانه
تصمیم گیری کارآفرینانه، فرآیندی است که کارآفرینان برای تعیین مسیر آینده کسب و کار خود از آن استفاده می کنند. تصمیم گیری کارآفرینانه می تواند تأثیر مهمی بر تاب آوری کسب و کار داشته باشد.
رویکردهای تصمیم گیری کارآفرینانه
دو رویکرد اصلی تصمیم گیری کارآفرینانه وجود دارد:
علت گرایی
اثربخشی
علت گرایی رویکردی است که بر عوامل کنترلی و پیش‌بینی‌پذیر تأکید می‌کند. در این رویکرد، کارآفرینان از اطلاعات موجود برای پیش‌بینی آینده استفاده می‌کنند و سپس تصمیماتی می‌گیرند که به آنها کمک می‌کند تا به اهداف خود دست یابند.
اثربخشی رویکردی است که بر عوامل غیرقابل کنترل و غیرقابل پیش‌بینی تأکید می‌کند. در این رویکرد، کارآفرینان از منابع موجود برای دستیابی به اهداف خود استفاده می‌کنند، حتی اگر عوامل خارجی غیرقابل پیش‌بینی باشند.
یافته های مطالعات قبلی
مطالعات قبلی نشان داده اند که هر دو رویکرد علت گرایی و اثربخشی می توانند بر تاب آوری کسب و کار تأثیر بگذارند. با این حال، مطالعات نشان داده اند که اثربخشی تأثیر مثبت بیشتری بر تاب آوری کسب و کار دارد.
محدودیت های مطالعات قبلی
مطالعات قبلی در این زمینه دارای محدودیت هایی هستند. به عنوان مثال، بسیاری از این مطالعات بر روی کسب‌وکارهای کوچک و متوسط انجام شده‌اند. همچنین، بسیاری از این مطالعات در کشورهای توسعه‌یافته انجام شده‌اند.
نتیجه گیری
مطالعات قبلی نشان می دهند که تصمیم گیری کارآفرینانه، به ویژه رویکرد اثربخشی، می تواند تأثیر مثبتی بر تاب آوری کسب و کار در شرایط غیرپایدار داشته باشد. با این حال، مطالعات بیشتر در این زمینه برای تأیید این یافته ها و درک دقیق تر تأثیر تصمیم گیری کارآفرینانه بر تاب آوری کسب و کار در شرایط غیرپایدار مورد نیاز است.
نظرات بسته شده است، اما بازتاب و پینگ باز است.