دنیای وب

پیشگفتار
ارتباطات در عصر حاضر و در آغاز قرن بیست و یکم الفبای زندگی صنعتی¸ مدرن و متمدن، جوامع مترقی این کره خاکی را تشکیل می‎دهد. اهمیت ارتباطات و در معنایی ساده‎تر تبادل اطلاعات بین جوامع بشری و انسان‎ها که تشکیل دهنده جوامع بشری می‎باشند و در عصر امروز حضور آن مهم و حائز اهمیت است که به زعم بزرگان علم در جهان امروز اگر کسی خود را بی نیاز از تبادل اطلاعاتی بداند در حقیقت دچار توهمی بزرگ از یک محیط پر رمز و واقعیت گشته و در حقیقت از آمادگی لازم برای ورود به قرن بیست و یکم برخودار نمی‎باشد و از قافله به شدت عقب مانده است.
نظریات ارتجاعی در محدود کردن جوامع بشری در دستیابی به اطلاعات مجکوم به شکست هستند پیشرفت علم و فن در جهان امروز آن قدر سریع و شتابان است که هرگز هیچ کشور مقتدری در دنیا خود را از دریافت اخبار و اطلاعات مربوط به مراکز دیگر با کشورهای دیگر بی نیاز نمی‎داند. حتی کشورهای در حال توسعه، یا حتی کشورهای فقیر به تناوب سود می‎برند.
اگر حادثه‎ای در نقطه‎ای از جهان روی داد با مخابره خبر آن، در عرض کمتر از یک صدم ثانیه به سراسر جهان همه مردم دنیا به کمک این قسمت از کره خاکی می‎شتابند و همه این‎ها ممکن نیست مگر به وسیله تکنولوژی ارتباط و اطلاعات گسترش سیستم‎های اطلاعاتی در سراسر جهان از قبیل ماهواره‎ها، سیستم‎های مایکروویو، سیستم‎های اطلاعات کامپیوتری و غیره… جهان بزرگ ما را تبدیل به یک دهکده کوچک کرده است، به طوری که هر فرد از هر ملیتی در دورترین فاصله کره خاکی می‎تواند در آن واحد با دیگری ارتباط برقرار کند و هر اتفاقی هرچقدر کوچک و بی اهمیت توسط سیستم‎های پیشرفته تبادل اطلاعات به دورترین فاصله از آن نقطه مخابره می‎شود، گو اینکه فاصله در جهان ما از بین رفته و بعد جغرافیایی کره زمین و چه بسا فضای کیهانی تبدیل به مسافتی کوتاه شده است.

تاریخچه اینترنت
برای درک اساسی و بنیادین یک علم و جهت گیری به سمت جنبه های علمی آن دانستن تاریخ و علل بوجود آمدن آن ضروری می نماید. لذا ابتدا به تشریح تاریخ این علم می پردازیم. تولد ارتباطات کامپیوتری تاریخ جالبی دارد و آن به رقابت بین دو ابر قدرت قرن بیستم یعنی اتحاد جماهیر شوروی سابق و ایالت متحده آمریکا مربوط می شود. همانطور که می دانید اولین ماهواره مصنوعی ساخت دست بشر در سال ۱۹۷۵ به نام اسپوت نیک توسط شوروی به فضا پرتاب گردید درست از همین سال علم تبادل اطلاعات کامپیوتری بوجود آمد.
ماهواره های در ارتباط مخابراتی و جاسوسی و به طور کلی جذب اخبار و ارقام توانائیهای فراوانی دارند. این توانایی و قابلیت کاملاً مورد توجه دانشمندان آمریکایی و بطور کلی نظام آمریکایی بود. نظامی که در این زمینه در آن سالها دارای عقب ماندگی محسوسی از شوروی بود لذا مراکز تحقیقاتی بطور اعم و مراکز نظامی بطور اخص در آمریکا مامور شدند تا با توجه به قابلیت توانایی موشک های شوروی در پرتاب ماهواره ها به فضا در نتیجه حمل بمب اتمی توسط موشک و پرتاب آن به شهرهای آمریکا و همچنین توانایی گسترده مخابراتی شوروی سیستمی را طراحی کنند که اگر به فرض یکی از شهرهای آمریکا توسط بمبهای اتمی نابود شد سیستمی موجود باشد و اطلاعات موجود در کامپیوترهای این شهر را قبل از نابودی به شهر دیگر منتقل کند. دانشمندان و محققان در پنتاگون (وزارت دفاع آمریکا) موفق به طراحی سیستمی شدند که قابلیت انتقال اطلاعات مثلاً از طبقه دوم پنتاگون اتاق ۴۰۲ را به طبقه چهارم اتاق ۹۴۴ و سایر طبقات و اتاقهای این وزارتخانه را داشت. یعنی دو کاربر در چند نقطه مختلف این سازمان توانایی تبادل اطلاعات بین یکدیگر و بین یک کامپیوتر مرکزی را داشته باشند و همچنین می توانستند توسط این سیستم به تبادل نامه بپردازند که این سیستم انتقال نامه هم اکنون پست الکترونیکی نامیده می شود. اما یاد ‍آوری این نکته ضروری می نماید که در سیستم های مدرن امروزی و سیستمهایی که در آینده طراحی خواهند شد انتقال نامه به یک موضوع پیش پا افتاده و بسیار ساده تبدیل خواهند شد. در سیستمهای آینده انسان خود انتخابگر خواهد شد و آنچه که او را اراده کند که انجام دهد فقط با یک کامپیوتر و یک مودم و یک خط تلفن در منزل یا محل کار او امکان پذیر می شود.
به هر حال سیستمی که شرح گردید در ابتدا به نام آرپا مشهور شد ماموریت اصلی و نهایی آرپا تحقیق و اتصال کامپیوترهای دانشگاه و مراکز نظامی از طریق بستر مخابراتی به نحوی بود که چندین کاربر بتوانددر یک محیط ارتباطی با هم شریک شوند. هدف ایجاد شبکه هایی بود که در آن اطلاعات که همان داده های کامپیوتری می باشند بتوانند از نقطه ای به نقطه دیگر بروند و تمام شبکه های محلی در نقاط مختلف به یکدیگر متصل شوند.
البته در ابتدا هدف آرپا ایجاد شبکه ای مانند اینترنت نبود وفقط یک اقدام احتیاطی در مقابل حمله احتمالی موشکهای اتمی دوربرد اتحاد جماهیر شوروی بود. در اوایل ۱۹۷۳ یعنی زمانی که سیستمهای کامپیوتری بزرگ در بازار بودند و هنوز خبری از کامپیوترهای شخصی نبود آرپا که با افزوده شدن (DEFENCE) به آژانس پروژه های پیشرفته دفاعی به DARPA تغییر نام داده بود شروع به کار بر روی پروژه جدیدی برای به هم مرتبط سازی سیستم ها کرد هدف از این پروژه یافتن راهی برای متصل ساختن شبکه ها به یکدیگر بود البته باید توجه داشت که هر یک از این شبکه ها برای جابه جایی اطلاعات خود از روش های متفاوتی استفاده کردند.
وقتی روش مرتبط ساختن کامپیوترهای شخصی مطرح می شد صاحبان شبکه ها می توانستند از طریق تجهیزات خاصی موسوم به دروازه ها شبکه های خود را به هم وصل کنند که البته ارتباط بین شبکه ها احتیاج به پروتکل های مناسب داشت.
در سال ۱۹۶۲ پاول بارن در مقاله ای تحت عنوان روی شبکه های ارتباطی توضیحاً به تشریح شبکه های PACKET SWITCH پرداخت در این روش داده ها به قطعات و بسته های کوچکتری خرد می شوند و هر بسته شبیه یک نامه پستی شامل آدرس فرستنده و گیرنده است و می تواند از هر مسیری به مقصد برسد در مقصد بسته ها مجدداً یک پارچه می شوند و به فرم کامل تحویل مقصد می شوند. در سال ۱۹۶۹ ایالات متحده چهار کامپیوتر را با استفاده از تکنولوژی PACKET SWITCH در ایالت های کالیفرنیا و یوتا به هم متصل کرد این شبکه خوب کارکرد و کاربران این کامپیوترها توانستند تقریباً همزمان به دیگر کاربران پیام بفرستند و فایل به اشتراک بگذارند، این پروژه همان آرپا نام گرفت اما یک کلمه جدید به انتهای ان اضافه شد و به صورت (ARPANET) درآمد با گذشت زمان، کامپیوترها و کابران جدید در سایت های دولتی و دانشگاهی به آن اضافه شدند در سال ۱۹۷۰ کامپیوترهای میزبان استفاده از پروتکل کنترل شده NCP را شروع کردند و یک سال بعد به تعداد گره های این پروژه به ۱۵ و تعداد میزبانهای آن به ۳۲ عدد رسید در همین سال شخصی به نام نایلون سیستم نامه رسان الکترونیکی را برای یک شبکه توزیع شده ابداع نمود در سال ۱۹۷۳ کشورهای بریتانیا و نروژ به ARPANET متصل شدند در سال ۱۹۷۴ دکتر رابرت متکالف نیز نظریه خود را در مورد اینترنت ارائه داد در همین سال سیرف و باب کان جزئیات پروتکل TCP را ارائه داد کمپانی BBN نیز بر نسخه تجاری آپارنت به اسم رتل بنت را ارائه کرد. از اواسط دهه ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰ شبکه های کوچکی از آرپانت استفاده کردند و تصمیم گرفتند تا به صورت شبکه ای با هم کار کنند آنها آرپانت را به عنوان هسته انتخاب کردند و شروع به ارتباط از طریق خطوط استیجاری نمودند در سال ۱۹۸۶ سرعت این شبکه ها ۵۶ کیلو بیت در ثانیه بود. سرانجام در سال ۱۹۹۰ آرپانت تغییر یافت و نام اینترنت بر روی آن گذاشته شد. در آن زمان از سیستم های یونیکس در یک محیط خط فرمانی برای استفاده از امکانات اینترنت استفاده می شد با دستوراتی مثل FTPو TELNET برای اتصال و استفاده از سایر امکانات اینترنت استفاده می شد که لازم بود هر بار کاربر شناسه کاربری و رمز عبور وارد نماید.

فصل دوم

آشنایی با وب جهانی

تاریخچه صفحات وب
وب جهانی بخشی از اینترنت است که یک مدل ارتباطی را مشخص می کند بر روی وب جهانی اطلاعاتی وجود دارد که تنها با یک کلیک در اختیار قرار می گیرد. وب ها منابعی اطلاعاتی در اینترنت هستند وب سایت با صفحه وب متفاوت است وب سایت ممکن است شامل چندین صفحه، فایل، تصویر، صوت و غیره باشد پس هر وب سایت متشکل از صفحات مختلفی است که یکی از آنها به عنوان Home page شناخته می شود. صفحات هر سایت وب بر روی کامپیوتری قرار دارد که به مشتریان وب خدمات ارائه می دهد این کامپیوتر می تواند یک کامپیوتر خصوصی یا یک Server شبکه باشد که برای امور دیگری نیز مورد استفاده قرار می گیرد. به هر حال این کامپیوتر باید به اندازه کافی بزرگ بوده تا قابلیت سرویس دهی به درخواست های همزمان را داشته باشد.
در سال ۱۹۸۰ در مکانی به نام CERN (آزمایشگاه اروپایی مربوط به فیزیک ذرات) شخصی به نام تیم برنزلی توسعه اتصالات کامپیوترهای جهانی را پیش بینی کرد که از طریق آن بتوان به تمام انواع اطلاعات و فایل های جامعه فیزیک دست یافت در سال ۱۹۸۹ پیشنهادی را ارائه کرد که آغازگر وب جهانی بود به زودی مشخص شد که موضوع اجتماع متصل به هم می تواند فراتر از فیزیک باشد بعد از آن وب جهانی متولد شد و سازمانهای به فکر مونتاژ سخت افزار شدند و با چگونگی توسعه این شبکه گسترده آشنایی پیدا کردند اولین کامپیوترهای وب جهانی در CERN تولید شد. این کامپیوترها منجر به توسعه وب جهانی شدند.
در آغاز وب جهانی فط شامل چندین ماشین SERVER/CILENT بود اما پس از چند سال بسیار گسترده شد کامپیوترهای SERVER/CILENT اساس اینترنت هستند بطور کلی SERVER کامپیوتری است که داده ها و اطلاعات را تحویل می دهد و CLIENT کامپیوتری است که داده ها و اطلاعات را درخواست می کند. در سال ۱۹۹۳ وب فقط پنجاه SERVER داشت در مدت هجده ماه این عدد به سی هزار عدد افزایش یافت در حال حاضر میلیون ها SERVER وب در جهان وجود دارد.

محتویات وب
می خواهیم ببینیم چه عناصری در صفحات وب نقش اصلی را بازی می کنند.
HTML: زبان برنامه نویسی وب جهانی که به مرورگر می گوید چگونه متن، پیوندها، گرافیک و سایر رسانه های اسناد را نمایش دهد. این زبان اساس تمام صفحات وب است.
کنترل گر وب: مسئول نگهداری و بازسازی سند وب جهانی است کنترل گرهای وب نیروی خلاق ماورای وب جهانی هستند.
نام دامنه: نامی است که به هر کامپیوتر موجود در وب جهانی داده می شود که به عنوان تهیه کننده اطلاعات فایل هاست اسامی دامنه دو یا چند عبارت است که با نقطه از هم جدا می شوند مثل: WWW.MIT.EDU
URL: آدرس اسناد وب جهانی است که گاهی آدرس وب جهانی نیز نامیده می شود مثلا: http/www.yahoo.com سایت یاهواست.

کاربردهای وب جهانی
وب جهانی کاربردهای فراوانی دارد. سرگرمی ، تجارت، آموزش، تبلیغات و هزاران کار دیگر در وب جهان امکان پذیر است. می توان برای خرید اتومبیل به سایت های مربوط به کارخانه های معروف دنیا مراجعه کرد و از تازه ترین مدل های اتومبیل همراه با رنگ، قیمت، و سایر مشخصات با خبر شد. می توان برای خرید کتاب به سایت های معروف اینترنت مراجعه کرد.
فروشگاه های بزرگ کتاب مثل آمازون آمادگی ارائه هرگونه خدماتی را در خصوص کتاب دارند. ناشرین معروف دنیا سایت هایی دارند که کتب خود را همراه با آن ارائه دهند.
اگر به تجارت علاقه دارید می توانید گزارش سالانه قیمت های فعلی کالا، موجودی کالا و سایر اطلاعات را بدست آورید. برای تفریح و سرگرمی نیز سایت های خاصی وجود دارد. اگر به هنر و موسیقی علاقه مند هستید سایت های مربوط به آنها در اینترنت فراوان است اگر می خواهید در دانشگاه های دنیا تحصیل کنید، اگر به تازه ترین مقالات رشته های خاصی علاقه دارید. می توانید به سایت های معروف آنها مراجعه کنید.
وب پویا و تفاوت آن با وب ایستا
در آغاز وب یک رسانه ایستا بود بصورت سیستمی طراحی شد که برای مبادله مقاله های تحقیقاتی به کار رفته است و شکل آن مثل یک کتاب الکترونیکی بود. سایت های وب وقتی که ساخته شدند به مدت چندین ماه تغییر نمی کردند. تازگی اطلاعات مبتنی بر وب به همراه محیط توسعه اولیه منجر به استانداردهایی شد که با اسناد دست نویس قابل مقایسه است.
با رشد وب به قوت های آن نیز پی برده شد بدین ترتیب وب دیگر از حالت یکنواخت و ایستا درآمد بطوریکه ظاهر و محتویات آن تغییر کرد. ایجاد سایت های پویا برای کسانی که از اینترنت استفاده می کنند الزامی است در غیر اینصورت سایت انها به عنوان یک شهر متروکه محسوب خواهد شد.
بعضی از ویژگی های پویایی که مخاطبان اینترنت به آنها علاقه مند هستند عبارتند از:
حساسیست نسبت به زمان به جای محتویات دائره المعارف
تغییر محتویات و سبک طراحی
سازگاری با نسل های جدید سخت افزار، نرم افزار و استانداردهای تحویل اطلاعات
پشتیبانی از ارتباط با مخاطبین سایت
مدیریت موثر برای افزایش کیفیت اطلاعات
سالیانه هزاران وب سایت به دلیل کهنه شدن از رده خارج می شوند برای همین سایت های از دور خارج می شوند هزینه های زیادی مصرف شده است. در سال ۱۹۹۷ در حدود ۱۰۰۰ وب سایت از رده خارج شد و در سال ۱۹۹۸ تقریباً ۲۰۰۰ سایت وب از دور خارج شد و برای اینکه سایت های پویا جذاب باشند باید ویژگی های زیر را داشته باشند:
در هر بار مراجعه چیز جدیدی برای ارائه کردن داشته باشد.
رابط ها و برنامه نویس، منعکس کننده گرایش های جدید در سبک نرم افزار باشند
پاسخ به تغییرات در ترافیک کارگزار و بیننده از طریق عدم نیاز به کاربران با تجربه
عدم وجود گرافیک های نامفهوم و رابط های ناقص
کنترل شخصی و سفارشی سازی محتویات صفحات وب فصل سوم

اصول طراحی صفحات وب
اصول طراحی صفحات وب
– مراحل طراحی صفحات وب
– روش های برنامه نویسی تحت وب
– سرویس های مورد نیاز جهت راه اندازی یک سایت وب
– ساخت صفحات وب در سایر برنامه ها
– ایجاد جذابیت در صفحات با استفاده از امکانات چند رسانه ای
مراحل طراحی صفحات وب
براساس تجربیات و مشاهده بدست آمده شاید بتوان مراحلی را برای طراحی صفحات وب مطرح کرد این مراحل عبارتند از:
– توجه به مخاطب
– تعریف توابع و ساختارهای موردنظر
– خلق یک طراحی تصویری
– تنظیم محتویات با توجه به عناصر تصویری
– طراحی، تست پوسته عملیاتی
– تعیین محتویات صفحه
– تست و ارزیابی صفحه
– انتشار صفحه وب در اینترنت
توجه به مخاطب
صفحات وب طراحی می شوند تا دیگران از آنها استفاده کنند، آیا مخاطبین خود را می شناسید؟ این کار بسیار دشوار است زیرا ممکن است افرادی که با کامپیوتر کار می کنند به زودی عوض شوند.
باید از سطح اطلاع، امکانات سخت افزاری و نرم افزاری و تخصص های مخاطبین خود خبر داشته باشید علاوه بر این توانایی های خود را نیز مورد بررسی قرار دهید.
برای این منظور موارد زیر را در نظر داشته باشید:
مشخص کنید که برای ایجاد صفحه به چه مواردی نیاز دارید
صفحه وب را توصیف کرده راه حل هایی را برای حل این مسئله ارائه دهید.
وضعیت مخاطب خود را روشن کنید
ابزارهایی را که برای طراحی صفحه وب در اختیار دارید مورد بررسی قرار دهید
زمان بندی طراحی صفحه را مشخص کنید
با مخاطب خود ارتباط برقرار کنید و نظرات وی را جویا شوید
یک سایت بسیار عالی وقتی تعداد اندکی آن را دیده یا از آن استفاده کرده اند مفهومی ندارد و یا یک انیمیشن زیبا وقتی روی صفحه ای قرار دارد که مراجعه کننده نتواند آن را ببیند حتی ارزش طراحی را ندارد یک وب سایت باید مراجعه کننده خود نوعی پاداش در نظر بگیرد.
یک سایت نابسامان با نوع خط و رنگ ناموزون تأثیر منفی بر مراجعه کننده می گذارد (طراحی و جذابیت نوعی پاداش برای مراجعه کننده محسوب می شود) راهنمایی کردن مراجعه کننده یکی از مهمترین کارها در یک سایت است.
در بعضی سایت های بزرگ که ۲۴ ساعته در حال عرضه کالا یا اطلاعاتشان هستند می بینیم که راهنمایی های لازم برای مراجعه کننده صورت نمی گیرد و تمام تلاش گردانندگان سایت تقریباً به هدر می رود، طراح وب باید کاری کند که مراجعه کننده پس از ترک سایت فکر دوباره آمدن به سایت را داشته باشد.
روشهای برنامه نویسی تحت وب
زبان HTMLمهمترین زبان اشاره ای می باشد که بیشتر صفحات وب با این زبان نوشته شده و یا از آن استفاده می کنند برمبنای SGML که یک استاندارد مدیریت اطلاعات است ایجاد گشته است. این استاندارد توسط سازمان بین المللی استاندارد ISO در سال ۱۹۸۶ به قصد مهیا نمودن اسنادی که اطلاعات قالب بندی شده و دارای پیوند را مستقل از کاربرد و سکوی سخت افزار ارائه نماید، معرفی شد. HTML دارای برچسب هایی می باشد که این برچسب ها به سند اضافه می شود و طریقه نمایش را از طریق مرورگر مشخص می کنند HTML شامل موارد زیر می شود:
ساختار برنامه
برچسبهای Text
تصاویر و صدا
جداول
پیوندها
نقشه
Frameها
فرم ها و عناصر آنها مثل (Key,Editor,Radio button,check box,Input line,…..)
می توان برنامه های HTML را در هر ویرایشگر متنی مثل Edit در Dos و یا Notepad در Windowsبنویسید و آنها را توسط مرورگرهایی چون Internetexplorer یا Netscape اجرا و مشاهده نمایید. البته HTML دارای Generatorهایی مانند Dreamweaver نیز می باشد که از طریق آنها می توان این صفحات را ایجاد کرد.
DHTML
HTML پویا است که امکان خلق صفحات وب تعاملی با قابلیت های چندرسانه ای را ایجاد می کند، برای خلق HTML پویا می توان از زبان های اسکریپتی مختلفی استفاده نمود که با استفاده از قابلیت های آنها می توان عناصر اعم از Tagها، تصاویر، اشیاء، متون را تغییر داد. HTML پویا دست آورد نسبتاً جدیدی در عرصه وب است.
برنامه نویسی به زبان جاوا
جاوا زبان برنامه نویسی است که توسط شرکت SunMicrosystem ارائه شده و شباهت های بسیاری به زبان C++ دارد این زبان برنامه نویسی را می توان درباره متنوعی از کاربردهای وب و مهمتر از همه در کاربردهای توزیع شده بکار گرفت. برنامه های کوچک نوشته شده به زبان جاوا، که اصطلاحاً Applet گفته می شوند را می توان درون صفحات HTML قرار داد شرکت SUN جهت عمومیت دادن جاوا source کامپایلر آنها را بصورت رایگان در اختیار شرکت های مختلف خصوصاً شرکت های نویسنده مرورگر قرار داد این باعث شد که بسیار عمومیت پیدا کند طوری که به عنوان یک زبان برنامه نویسی باز معرفی شود. با استفاده از جاوا می توان توسط مرورگر بطور مستقیم به پایگاه داده ها دسترسی پیدا کرد.
Activex
برنامه نویسی ماژلار سالها برنامه نویسان را به خود مشغول داشته بود لذا محرک اصلی که به توسعه سیستم عامل ویندوز منجر شده نیز کدهای قابل اشتراک و قابل استفاده مجدد بود. Activex در سال ۱۹۹۶ به عنوان استراتژی اصلی مایکروسافت برای اشیاء توزیع شده و وب ارائه شد.
برنامه های Plug-Ins
سوپاپ برنامه نویسی تحت وب می باشد یعنی اگر هیچ روشی نتوانیم سیستم خود را تحت وب پیاده کنیم در این حالت باید امکانی را به مرورگر اضافه کنیم که برنامه ها را اجرا کند. Plug-Ins برنامه هایی هستند که توسط شرکت های مختلف نوشته می شوند و این امکان را به مرورگر می دهد که بتواند فایل هایی با پسوند خاص را که در حالت عادی قادر به نمایش آنها نیست، نمایش دهد.
Asp
شرکت مایکروسافت از طریق این روش مهمترین ویژگی های روش های قبل را مثل دسترسی به بانک های اطلاعاتی، دسترسی به سیستم عامل، سرعت و امنیت بالا را مورد توجه قرار داده است در برنامه نویسی وب دو نوع اسکریپ داریم:
اسکریپ سمت سرویس دهنده (روی سرویس دهنده اجرا می شوند)
اسکریپ سمت سرویس گیرنده (روی سرویس گیرنده اجرا می شوند)
ASP محیطی مبنی بر اسکریپ نویسی سمت سرویس دهنده می باشد که موجب ساخت برنامه های پویا و محاورهای می شود. این برنامه ها زمان زیادی را برای پردازش تلف نمی کنند. راجع به این تکنولوژی در فصول بعد بیشتر توضیح داده خواهد شد.
سرویس های مورد نیاز جهت راه اندازی یک سایت وب
مهمترین سرویس های مورد نیاز جهت ایجاد یک سایت وب عبارتند از:
IIS
DNS
DHCP
RAS
IIS (Internet information Service)
این سرویس جهت ایجاد سرویس دهنده وب می باشد در Windows NT Option Pack نیز قرار داده شده در کل یک محیط برنامه نویسی و ارائه خدمات را برای نوشتن وب اینترنتی ارائه می کند موارد زیر به همراه HST ارائه شده اند:
A. سرویس دهنده WWW
B. سرویس دهنده FTP
C. سرویس دهنده تراکنش (MTS)Microsoft
D. سرویس دهنده Microsoft SMTP
E. سرویس دهنده Microsoft MNTP
F. سرویس دهنده Microsoft NNTP
G. سرویس دهنده index Microsoft
H. سرویس دهنده Microsoft Certificate
I. Microsoft Server Express
DNS(Domain Name Service)
در اکثر شبکه های بزرگ یک سرویس دهنده بنام Name server داریم که وظیفه انجام عملیات Naming (یعنی تبدیل اسم به آدرس) را برعهده دارد.
DNS در یک شبکه TCP/IP وظیفه تبدیل نامهای اینترنتی مثل WWW.cnn.com به آدرس های IP مثل ۱۰۷.۲.۳۱.۱۵۰ را برعهده دارد بسته اطلاعاتی انتقالی جهت رسیدن به مقصد نیاز به عدد IP دارد و از طریق نام حوزه، مسیریابی ممکن نیست با نسب DNS سیستم به سرویس دهنده نام حوزه تبدیل خواهد شد.
DHCP(Dynamic Host configurate protocol)
طریقه نسب IP به کاربران به دو صورت ایستا، پویا انجام پذیر است در حالت ایستا یک کاربر یک آدرس IP دارد که مخصوص خود او می باشد و باید آنرا در سیستم خود نصب نماید.
Control panel-NetworkTCP/IP PropertiesIP Address
با نصب DHCP امکان انتساب پویای IP از سوی سرویس دهنده به سرویس گیرنده اضافه می شود با این کار دیگر کامپیوترهای سرویس گیرنده به سادگی به شبکه متصل خواهند شد و سربار سرپرستی کاهش خواهد یافت. اگر نیازی به تغییری در شماره های IP وجود داشته باشد تنها DHCP تغییر می کند و نیازی به تغییر در سرویس گیرنده ها نیست با نصب DHCP سیستم به یک سرویس دهنده DHCP تبدیل خواهد شد در نرم افزار DHCP Management در منوی Scope می توان محدوده IP که باید بصورت پویا به کاربران داده شود (طبق کلاس IP) را مشخص کرد.
RAS(Remote Access Service)
RAS یک سرویس می باشد که با نصب آن سیستم مربوطه به یک سرویس دهنده راه دور تبدیل خواهد شد، و وظیفه آن مدیریت و کنترل پورتها و مودم های متصل به آنها همچنین کاربران راه دوری است که از طریق خط تلفن با سرویس دهنده ارتباط برقرار نموده اند، می باشد این نرم افزار هنگامی بکار می رود که بخواهیم از طریق کارت Mutiport امکان دسترسی از راه دور را فراهم کنیم بعد از نصب RAS تمامی پورت ها و مودم ها تشخیص داده شده و مدیریت می شوند. در صورت تماس تلفنی کاربر RAS خودش گوشی را برداشته و شناسه کاربر و رمز عبور را سؤال می کند و ارتباط را برقرار می کند.

ساخت صفحات وب در سایر برنامه ها
صفحه وب در واقع یک سند (document) است سندی که در قالب فایل HTML ذخیره می شود اما به جز این موارد با سایر اسنادی که در برنامه های تولید سندی چون واژه پردازها (Microsoft word, word, word perfect) نشر رومیزی (Microsoft publisher adobe pagemarker) و برنامه های نمایشی (Microsoft power point) ساخته می شوند تفاوتی ندارند. چنانچه این برنامه ها توانایی ذخیره اسناد تحت قالب HTML را داشته باشند، آیا ابزارهای کاملی برای ساخت وب محسوب می شوند؟ پاسخ این است در اکثر موارد این برنامه ها می توانند فایلهایی را به عنوان HTML ذخیره کنند بنابراین چنانچه اینگونه برنامه ها را در اختیار داشته باشید می توانید:
پرونده های موجود خود را اعم از شرح حال، داستانها، آگهی ها، بروشورها و غیره را باز کنید و تنها با چند کلیک آنها را به فایل ها HTML تبدیل نمایید در این صورت بدون نیاز به تایپ مجدد آنها می توانید پرونده های خود را در Frontpage Experess ویرایش کنید.
صفحات وب جدیدی را در این برنامه ها خلق کنید و از مزایا و امکانات آنها بهره بگیرید.
فایل ها را بطور کامل در برنامه دیگری خلق و منتشر کنید و هیچ گاه آن را منتقل نکنید.
ایجاد جذابیت در صفحات وب با استفاده از امکانات چندرسانه ای
این بخش را با ارائه مسائل زیر آغاز می کنیم:
آماده سازی تصاویر برای وب
افزودن تصاویر (و پس زمینه های تصویری)
ارتقای کیفیت صفحه با استفاده از صدا، تصویر و جلوه های ویژه
تصاویر درون برنامه ای:
فایل های تصویری انواع گوناگونی دارند معمول ترین آنها در کامپیوترهای شخصی bmp.pcx می باشند که بیشتر در ویندوز مورد استفاده قرار می گیرند و رایج ترین آنها در مکانتاش فایل های TIFF هستند اما از فایل های نوع gif بیشتر از سایر انواع در مورد تصاویر درون برنامه ای استفاده می شود رتبه دوم فایل های مورد استفاده تصاویر درون برنامه ای به فایل های نوع jpeg با پسوند jpg. اختصاص دارد.
ساختن و بدست آوردن فایل های تصویری:
تصاویر مورد نیاز برای صفحه وب را از کجا می توان بدست آورد؟ پاسخ این است که شما می توانید به روش های زیر تصاویر دلخواه را بدست آورید:
نقاشی / رسم: می توانید از یک برنامه نقاشی یا رسم تصاویر برای خلق گرافیک های درون برنامه ای استفاده کنید.

برقراری ارتباط با اینترنت
– انتشار صفحه وب
– مقدار فضای مورد نیاز
– دیدار صفحه خود از طریق اینترنت
– آزمایش و بهنگام سازی صفحه وب
تبدیل:اگر تصاویری که باید در صفحه وب شما قرار گیرند موجود هستند اما قالبGif, JPEGرا ندارند با استفاده از برنامه نقاشی، یک برنامه کمکی آن را قالب های مورد نظر تبدیل کنید.
پویش: با بکارگیری یک پویش گر عکس ها و تصاویر را پویش کنید.
تصویربرداری:افرادی که دوربین دیجیتال در اختیار دارند می توانند تصاویر یا فیلم های دلخواه را به صورت زنده تهیه نمایند.
استفاده از مجموعه تصاویری که در وب موجود می باشد و بسته های نرم افزار تجاری وجود دارند نیز مجاز می باشد.
«مجموعه تصاویر» یا مجموعه برشهای هنری Clipart فایل های تصویری و گاه سایر فایل های رسانه ای مانند تصاویر متحرک animation یا برش های صوتی هستند که کاربر خود آنها را خلق نکرده است بلکه بصورت آماده در اختیار او گذاشته شده است تا در ساخت صفحات وب یا سایر اسناد مورد استفاده قرار دهد این مجموعه ها بر روی وب به همراه برخی از بسته های نرم افزاری عرضه می شود شما می توانید آنها را از طریق اینترنت یا خرید cd مربوطه از فروشگاه های نرم افزار تهیه نمایید.
نکات مهم در خصوص تصاویر درون برنامه ای
به طور کلی، توصیه می شود که در حد امکان از فایل های GIF استفاده کنید بدین طریق می توانید مطمئن باشید که هر کاربر با استفاده از یک مرورگر گرافیکی می توانید تصویر شما را مشاهده کند از نظر تئوری انتقال یک فایل تصویری 20KB از سرویس دهنده به مرورگر شخصی کاربر با سرعت اتصال اینترنت ۲۸/8kbps کمتر از ۱۰ ثانیه طول می کشد اما عوامل بسیاری بر این انتقال تأثیر می گذارند این عوامل عبارتند از: سرعت دستیابی دیسک سرویس دهنده، سرعت پردازنده و میزان حافظه موجود در کامپیوتر شخصی مشتری کارآرایی نرم افزار مرورگر و سرعت چند وظیفه ای.
با وجود قاعده ۱ ثانیه برای 2kb روش خوبی برای تخمین سرعتی است که صفحه وب شما بر روی صفحه نمایش اکثر کاربرها ظاهر می شود با توجه به این محاسبه بررسی کنید که کاربران چه مدت را باید انتظار مشاهده صفحه شما باشند اندازه فایل HTML خود و تمام تصاویر درون برنامه ای را در نظر بگیرید و به آن بیافزایید حداکثر مقدار توصیه شده 30KB است اینگونه صفحه و تصاویر آن در حدود ۱۵ ثانیه در کامپیوتر کاربر بار می شوند اگر دریافتید که فایل های صفحه شما بسیار بزرگ است و در نتیجه سرعت دستیابی پایین است بهتر است که تعداد آنها را کاهش دهید در غیر اینصورت با انجام روش های زیر می توانید صفحه خود را به صورتی فشرده تر ارائه دهید:
تصاویری را بکار ببرید که جای کمتری را در صفحه اشغال می کنند
تصاویر کوچک تر یعنی فایل های کوچکتر
رنگ های کمتری را مورد استفاده قرار دهید.
صفحات وب متنی را تولید کنید (وقتی صفحه شما انباشته از تصاویر گرافیکی است توصیه می شود که نسخه ای از صفحه را بصورت فقط متنی تهیه نمایید و سپس پیوندی را در صفحه قرار دهید که به آن نسخه اشاره کند در این صورت کاربرانی که فاقد مرورگرهای گرافیکی هستند یا تمایلی به دیدن تصاویر ندارند می توانند از این نسخه استفاده کنند.
از رسانه های [thumbnail] و خارجی استفاده نمایید اگر تصاویر شما بزرگ باشد بدیهی است که زمان دستیابی به آنها کاهش می یابد بنابراین در چنین مواردی چنانچه امکان بکارگیری تصاویر کوچک تر وجود ندارد توصیه می شود از نسخه های [thumbnail] آنها استفاده کنید بدین مفهوم که کاربر با کلیک این نسخه ها به اندازه اصلی تصویر دست یابد.

افزودن تصاویر (و پس زمینه های تصویری)
تصاویر در صفحات وب حکم نمک غذا را دارند مقدار کافی نمک، غذا را خوش طعم می سازد اما اگر زیاد شود نامطلوب می گردد صفحات وب نیز چنین هستند اگر تصاویری که در آن درج می شوند به اندازه و دقیق انتخاب شده باشند جذابیت صفحه را برای کاربران افزایش می دهند.
ارتقاء کیفیت صفحه با استفاده از صدا، تصویر و جلوه های ویژه
ساده ترین روش افزایش جذابیت صفحات وب اضافه کردن جلوه های ویژه و امکانات چند رسانه ای می باشد یکی از انواع چند رسانه ای ها که کاملاً در محدوده توانایی های است تصاویر متحرک GIF می باشد. صدای پس زمینه نیز یک برش صوتی است که بطور خودکار در هنگامی که کاربر به صفحه می رود نواخته می شود گونه های مختلفی دارد از قالب های صوتی در محیط وب به کار می رود اما برای کاربران ویندوز، ساده ترین نوع، Wav می باشد فایل های صوتی از این نوع را خود مؤلف نیز می توان پدید آورد این عمل با استفاده از کارت صدای کامپیوتر و یک میکروفن انجام پذیر است اکثر کارت های صدا برنامه ضبط صوت خود را می باشند اما اگر کارت صدای شما این امکان را ندارد می توانید از ضبط صورت درونی ویندوز ۹۸ استفاده کنید برای ان منظور باید
Start/program/Accessories/entertainment/Sound Recorder
را انتخاب نمایید و سپس شروع به ضبط صوت خود نمایید.
ساخت [Marquee] به سبک تایمز:
marquee بخش کوچکی از متن متحرک می باشد که درون صفحه وب به صورت چرخشی با رفت و برگشت حرکت می کند نام marquee سبک تایمز برگرفته از شکل ظاهری تابلوی اعلانات ساختمان نیویورک تایمز در مانهاتان می باشد که با حرکت طوماری خود این امکان را فراهم می آورد که مردم اخبار جدید را به طور پی در پی مشاهده نمایند marqueeها سریعترین راه برای افزودن بخش متحرک به یک صفحه وب می باشند و معمولا برای متونی مورد استفاده قرار می گیرند که باید بیشتر در معرض دید باشند.

انتشار صفحه وب
بدیهی است که هدف از ساخت صفحه وب استفاده شخصی مؤلف نمی باشد بلکه مقصود این است که بر روی سرویس دهنده وب و در معرض دید افراد گوناگون قرار گیرد به گونه ای که بتوانند از اطلاعات آن استفاده نمایند. Dream weaver کمک بزرگی برای انتشار است با تنظیم چند پیش فرض و سازماندهی صحیح فایلها خود در می یابید که توانایی انتشار صفحات وب با چند کلیک سریع در این محیط امکان پذیر است.

درباره سرویس دهنده وب
همانگونه که می دانید برای انتشار صفحه وب خود بر روی وب به فضایی از دیسک سخت سرویس دهنده وب نیاز دارید. تقریبا کلیه حسابهای اینترنتی امروزی چه با تهیه کننده خدمات اینترنت معمولی و چه با یک سرویس دهنده پیوسته مانند VOL چند مگابایت از فضای سرویس دهنده را در هنگام قرار داد به صفحات وبی اختصاص می دهند که کاربر احتمالا در آینده منتشر خواهد کرد اما چنانچه تهیه کننده فضایی برای انتشار صفحات وب شما منظور نکرده است روشهای دیگری جهت برداشت فضای سرویس دهنده وب وجود دارند که به برخی اشاره می شود.
در محل کار کارفرمای شما ممکن است سرویس دهنده وبی داشته باشد که اجازه داشته باشید صفحه وب خود را در آن ذخیره کنید مسلماً این امکان رایگان خواهد بود. یک سرویس میزبان وب تعدا رو به رشدی از شرکتهای کامپیوتری online خدمات میزبانی فضای وب را ارائه می دهند بسیاری از این خدمات مربوط به تهیه کنندگان اینترنتی هستند که برای کسب درآمد بیشتر فضای سرویس دهنده را نیز اجازه می دهد. ساخت سرویس دهنده شخصی – اگر صفحه وب شما نیاز به امنیت بالایی دارد یا استفاده زیادی از پردازنده های CGI می برد وجود یک سرویس دهنده وب شخصی چاره ساز است ساختن سرویس دهنده وب شخصی راه حل عمیق تری می باشد و دسترسی وسیع به خطوط دادهای با سرعت بالا ساخت چنین سرویس دهنده های بسیار مقرون به صرفه است.

مقدار فضای مورد نیاز
همانطور که گفته شد هر چه محتویات صفحه بیشتر باشد فایل آن بزرگتر خواهد بود در نتیجه میزان فضای مورد نیاز وب را به شدت افزایش می دهد و علاوه بر آن کاربران وب را در انتظار می گذارد صدا و تصویر هم ممکن است بر افزایش فضای لازم تأثیر بسیاری داشته باشد.
اکثر تهیه کنندگان اینترنت و سرویس های online حداقل ۳مگا بایت فضای آزاد برای هر مشتری در نطر می گیرند این فضا گاه تا ۱۰ مگا بایت افزایش می یابد مقدار مذکور برای ذخیره ۱۰۰ صفحه پایه و یک یا دو برش کوتاه ویدیویی کافی است پیش از انتشار باید فضای سرویس دهنده خود را به دست آورید و بهتر است که نظری هم به صفحه نهایی بیندازید تا از تناسب و صحت کلیه بخش های آن اطمینان یابید. آخرین کاری که باید پیش از انتشار انجام دهید کسب برخی اطلاعات مهم از تولید کننده فضای وب منتخب می باشد موارد زیر نکات و اطلاعات خاصی هستند که دانستن آنها ضروری است:
آیا سرویس دهنده Dream weaver extensions دارد؟ همانطور که می دانید فعالیت های جالبی که توسط Dream weaver انجام می گیرد تنها در صورتی به خوبی عمل می کنند که صفحه بر روی سرویس دهنده مجهز به این نرم افزار منتشر شود.
نام پروتکل ارتباطی لازم برای upload فایل های شما تعداد زیادی از سرویس دهنده ها اجازه می دهند که از پروتکل http برای ارسال فایل های خود استفاده کنید در حالی که عده ای می خواهند از طریق Ftp بفرستد.
آدرس کامل و مسیر مکان ذخیره شدن فایل ها: شما باید URL کامل لیست راهنما که فایل های شما در آنجا ذخیره خواهند شد بدانید این URL شامل نام سرویس دهنده مسیر شاخه و نام آن می باشد بهتر است که شاخه مجزایی برای تمام فایل های خود داشته باشید.
نام کاربری و کلمه عبور برای دسترسی به امکان ارسال فایل ها به سرویس دهنده: تهیه کنندگان سرویس دهنده شما باید نام کاربری و کلمه عبوری را به منظور ارسال فایل ها به شما اختصاص دهد.

دیدار صفحه خود از طریق اینترنت
پس از انتشار، باید صفحه خود را از طریق وب آزمایش کنید و به عنوان یک کاربر بخش های مختلف آن را مورد بررسی قرار دهید. برای مشاهده online صفحه خود مرورگر را باز می کنیم و به اینترنت متصل می شویم سپس به همان آدرسی که برای انتشار صفحات خود تایپ کردید بروید ظاهر آن را ملاحظه نمایید و تمام پیوندها را مشاهده نمایید. اشخاصی که می خواهند از وجود صفحه وب شما آگاه شوند به دو دسته تقسیم می شوند اشخاصی که می شناسید و گروهی که با آنها آشنایی ندارید مؤثرترین شیوه اطلاع رسانی به افرادی که نمی شناسید این است که صفحه خود را در لیست سرویس دهنده های مهم اصلی جستجوی اینترنت قرار دهید آدرس های زیر مربوط به مشهورترین اینگونه صفحات می باشد:
Yahoo(WWW.yahoo.com)
(WWW.excite.com)Excite
(WWW.lycos.com)Lycos
(WWW.altavisa.com)Alta Visa
(WWW.googel.com)google
هنگامی که صفحه شما به دسترسی در لیست صفحات جستجو یا لیست پیوندهای صفحات مرتبط باشد هر گاه افراد مختلف مطالبی را در ارتباط با موضوع، عنوان، یا مواردی از کلمات کلیدی صفحه شما جستجو کنند به صفحه خواهند رسید در واقع برخی صفحات جستجو به خودی خود صفحه شما را پیدا خواهند کرد سرویس هایی مانند Alta vista و Excite برنامه هایی را بکار می برند که گاه عنکبوت Spiderیا crawler خزنده نامیده می شوند این برنامه ها محیط وب را بطور مداوم و منظم پی درپی جستجو می کنند تا صفحات جدید را بیابند و به لیست صفحات خود بیفزایند اما با افزودن صفحات خود به این صفحات و سایر صفحات جستجو شانس قرار گرفتن آنها در دسته بندی صحیح، افزایش می یابند که این خود باعث می شود افراد بیشتری بتوانند به صفحه شما دسترسی بیابند و از مطالب آن بهره گیرند.

آزمایش و بهنگام سازی صفحه وب
ساخت یک صفحه وب و انتشار آن در وب در ابتدا کار دشواری به نظر می رسید اما با گذشت زمان و شکوفایی بیشتر استعدادها و توانمندی های مؤلف و کسب تجارت مفیدتر این عمل به فعالیتی لذت بخش و سودمند مبدل گشته است اما مهم آن است که پس از انتشار صفحه بهنگام سازی و ارتقای کیفی آن با دقت انجام شود زیرا تنها در این صورت است که به مرور زمان از رونق آن کاسته نخواهد شد و حتی پیشرفت و توسعه نیز می یابد بهنگام سازی باید به گونه ای باشد که مؤلف از معتبر بودن صفحه اطمینان حاصل نماید.
آزمایش صفحات:
در هنگام کار بر روی صفحه خود ظاهر آن را از طریق پیش نمایش در Internet Explorer بررسی نمودید و هم اکنون نیز صفحه را بصورت online آزمودید آیا راضی هستید و از دید شما همه چیز به خوبی پیش رفته است؟
مسلماً این طور نیست موارد کوچک بسیاری وجود دارند که تا به حال با آنها برخوردی نداشته اند و یا به عبارتی به آنها توجه نکرده اید.
کدام مرورگر را باید برای آزمایش صفحه در نظر گرفت؟ اکثر اشخاص در online وب را از طریق internet Explorer یا Netscape مرور می کنند بنابراین بهتر است که حداقل آخرین نسخه این دو مرورگر را مورد بررسی قرار دهید اما به خاطر داشته باشید که همه افراد امکان استفاده از آخرین نسخه های مرورگرها را ندارند بنابراین صفحه ای که در نسخه فعلی IE یا Navigator، خوب به نظر می رسد ممکن است در هنگام مشاهده از طریق نسخه های بیشتر مرورگرهای یاد شده دچار مشکل شود.
به یاد داشته باشید که بسته Netscape Navigator که به اختصار Navigator نیز خوانده می شود معمولا علاوه بر ماهیت مرورگری خود حاوی برنامه پستی و ابزارهای دیگر چون composer است.
درست است که اکثر مرورگرها در حال نابودی هستند اما اگر تمایل دارید که کلیه کاربران صفحه شما را ببینند و بتوانند از آن بخوبی استفاده کنند باید صفحه خود را با تمامی این مرورگرها آزمایش کنید و در صورت نیاز تغییرات لازم را در صفحه اعمال کنید. آنچه در خاتمه اهمیت بسیار دارد آزمایش درستی عملکرد پیوندها در مرورگرهای مختلف است زمانیکه پیوندهای موجود بین فایل ها، بین صفحات و به تصاویر و رسانه های خارجی را معتبر شناخته دیگر نیازی نیست آنها دوباره بررسی کنید هنگامی که صفحه شما دارای پیوندی خارجی به صفحات وب اشخاص دیگر یا به هر فایل به جز آنهایی که در سرویس دهنده کنترل می کنید می باشد باید اغلب این پیوندها را بررسی کنید زیرا فایل هایی که به این پیوندها اشاره می کنند ممکن است تغییر یافته باشند به همین دلیل توصیه می شود به تمام پیوندهای خارجی حداقل یک بار مراجعه کنید.
بهنگام سازی صفحه:
تصور کنیم که در روند آزمایش صفحه خود مواردی را یافته اید که نیاز به تغییر یا بهنگام سازی دارد روش انجام کار چگونه است؟
باید راکار را با ویرایش فایل های اصلی روی کامپیوتر شخصی خود در Dream Weaver با هر نرم افزار ویرایش گر وب انجام دهید نمی توانید نسخه هایی از فایل ها را که روی سرویس دهنده قرار دارند ویرایش کنید پس از اتمام تغییرات و بررسی نتایج بصورت Offlin در یکی از مرورگرهای کامپیوتر شخصی خود مراحل انتشار را طی کنید. ارزشیابی و بهنگام سازی صفحات کار دشواری است اما گام مهمی برای کسب اطمینان از اینکه صفحات چه کاری را بایست انجام دهند.
در این پروژه ما از نرم افزار دلفی جهت ورود اطلاعات به داخل پایگاه داده که بر روی Server وب سایت قرار دارد و بوسیله آن دانش آموزان کارنامه خود را از سایت دریافت خواهند کرد استفاده کرده ایم. پایگاه داده این سایت با نرم افزار SQL Server طراحی شده است. نرم افزار ورود اطلاعات به داخل پایگاه داده (2iws) از چندین فرم ورود اطلاعات تشکیل شده است که نحوه کار آن در فصل سوم توضیح داده خواهد شد. در اینجا نحوه برقراری ارتباط با پایگاه داده مهم است.
فصل چهارم

معرفی نرم افزارهای کاربردی معرفی نرم افزار SQL Server:
ماکروسافت SQL Server یک راه حل کامل برای پایگاه داده و تجزیه و تحلیل آن است. SQL Server یک جزء کلیدی در پشتیبانی E-Commerce و برنامه های کاربردی انبارداری است و در عین حال، محیط های دینامیک در حال گسترش را نیز پشتیبانی میکند.
SQL Server یک RDBMS است که از T-SQL برای فرستادن درخواست ها از یک کامپیوتر مشتری به کامپیوتر SQL Server استفاده می نماید. یک RDBMS حاوی پایگاه داده ها، موتور پایگاه داده و برنامه های کاربردی لازم جهت برای مدیریت داده ها و اجزاء RDBMS می باشد. RDBMS داده ها را بصورت ردیف ها و ستون ها در پایگاه داده سازماندهی می کند. RDBMS متضمن ساختار پایگاه داده و همچنین کارهای زیر است.
حفظ و نگهداری رابطه ها بین داده های موجود در پایگاه داده.
تضمین اینکه داده ها بطور صحیح ذخیره می شوند و عدم نقص قوانینی که رابطه بین داده ها را تعریف می کند.
در صورت خرابی سیستم، بازیابی داده ها تا نقطه ای که سازگاری داده ها حفظ شود.
اجزاء پایگاه داده SQL Server شامل زبان پس و جوی ساخت یافته (Qyery Language)، پایگاه داده رابطه ای (که با XML انجام شده است تا برنامه های اینترنتی را پشتیبانی کند) می باشد. SQL Server براساس ساختار و پایه SQL Server7 ساخته شده است. SQL Server دارای ویژگی هایی می باشد از جمله سهولت نصب، عرضه و استفاده، مقیاس پذیری، انبارداری داده ها و یکپارچگی سیستمی با سایر نرم افزارها سروری.
پایگاه داده ها
پایگاه داده ها شبیه به فایل داده هاست از آن جهت که مکانی برای ذخیره داده هاست همانند اکثر فایل های داده ای، پایگاه داده، داده ها را بطور مستقیم برای کاربر نمایش نمی دهد، در عوض، کاربر یک برنامه کاربردی را اجرا می کند تا به داده های پایگاه داده دسترسی پیدا کرده و آن را به فرمت قابل فهم برای کاربر نمایش دهد. در پروژه حاضر نرم افزار ورود اطلاعات (2iws) این کار را انجام می دهد.
SQL
برای کار با داده های موجود در پایگاه داده ها، باید از مجموعه دستورات و عبارت هایی (یک زبان) استفاده کنید که نرم افزار مدیریت پایگاه داده (DBMS) آنها را پشتیبانی کند. می توانید در پایگاه داده های رابطه ای از چندین زبان مختلف استفاده کنید، معمول ترین آنها SQL است. SQL Server استاندارد SAL که توسط SNSI و ISO در سال ۱۹۹۲ منتشر شد را پشتیبانی می کند. SQLی که توسط SQL Server پشتیبانی می شود Transact-SQL نامیده می شود و Transact-SQL زبان پایه است که توسط برنامه های کاربردی SQL Server استفاده می شود.
اجزاء پایگاه داده SQL Server
پایگاه داده SQL Server از مجموعه جداول تشکیل شده است که مجموعه خاصی از داده های ساخت یافته را ذخیره می کنند. یک جدول (entity) حاوی مجموعه ای از ردیف ها (tuples) و ستون ها (صفت ها) می باشد. هر ستون در جدول طراحی شده است تا نوع خاصی از اطلاعات را ذخیره کند. جداول چندین کنترل (محدودیت ها، قوانین، تریگرها، پیش فرض ها و انواع داده ای تعریف شده توسط کاربر) دارند که معتبر بودن داده ها را تضمین می کند. جداول می توانند دارای اندیس باشند که باعث می شوند ردیف ها به سرعت پیدا شوند.
برای مثال، پایگاه داده SAHED را ایجاد کردیم تا داده های موجود در وب سایت را مدیریت کنیم. جدولی به نام Student ایجاد کردیم تا اطلاعات مربوط به هر دانش آموز را ذخیره کنیم و جداول حاوی ستون های با نام st-code، st-name و sf-family برای اطمینان از اینکه هیچ دو کارمندی اطلاعات یکسان ندارند ردیف هم قرار دادیم.
خلاصه ای از ASP
روشی برای نوشتن صفحات وب می باشد که روش استفاده از آن به طرق مختلف می باشد برای نوشتن کدهای آن می توان از Notpad، Interdev، … استفاده کرد و اجرای آن در internet Explorer است اکنون توضیحاتی را در این باره بیان می کنیم برای استفاده از ASP باید IIS و یا PWS را بر روی ویندوز خود نصب کنید که IIS در component خود ویندوز ۲۰۰۰ و xp موجود است ولی برای ویندوز ۹۸ یا ME باید PWS را نصب کرد.
کدهای ASP را بین <%%> قرار می دهیم البته ممکن است این تنها روش نباشد شما با tagهای </script> … <Script> آشنایی دارید که می توان از آنها استفاده کرد.
البته باید دانست که در tag HTMLها را می توان تو در تو استفاده کرد ولی در ASP از در هم نوشتن tagهای باید خودداری کرد.
ولی می توان از tagهای ASP داخل tagهای HTML استفاده کرد. ASP، tagهای مختلفی دارد از جمله </B>…<B> برای bold کردن جملات است و …
برای فرستادن داده به صورت HTML سه راه وجود دارد که عبارتند از:
به راحتی اطلاعات را در داخل بلوک ASP قرار دهید.
استفاده از Response Write است.
استفاده از میانبر است که به صورت <%= نوشته می شود. یعنی این دو خط هیچ فرقی با هم ندارند.
The current time is <%=time 0%>
The current time is <%Response.write time/>
%>

نصب IIS: ابتدا در قسمت Control panel رفته و سپس از آنجا Add-Remove programs و سپس Windows Component و V که جلوی internet information serveices است را می زنیم و سپس CD ویندوزمان را می گذاریم تا نصب شده باشد و بعد از این کار باید در درایوی که ویندوز نصب شده شاخه ای به نام inetpub نصب شده باشد که در آن چندین folder به همراه wwwroot موجود می باشد که تمام فایل های ASP خود را باید در آن قرار داد.
متغییرها: بخش کوچکی از حافظه را اشغال می کند و مقادیری را به خود اختصاص می دهد که دارای انواعی می باشد.
انواع داده ای یا datetypes
Integer: یک عدد صحیح می باشد دو نوع داده با integer مرتبط هستند byte و long میباشند.
Long: اعداد بزرگتر از integer را ذخیره می کند و byte کوچکتر از آن را ذخیره می کند.
اعداد اعشاری یا Floating_Point Numbers: اعدادی decimal می باشند نوع داده ای single و double از نوع متغییر شناور می باشند برای Double نسبت به single دو برابر حافظه نیاز است و دقت بیشتری دارد.
string (رشته): رشته می تواند مجموعه ای از حروف و یا کاراکترها باشد که در کنار یکدیگر قرار می گیرند و بین ” ” قرار می گیرند.
Data (اطلاعات): یک ویژگی مهمی که زبانهای دیگر ندارند مدیریت اطلاعات است اگرچه می توان داده ها را به صورت رشته یا عدد نمایش داد ولی استفاده از متغییر کارها را ساده تر می کند متغییر داده های می تواند زمان یا تاریخ و اطلاعات متنوع تاریخ VB و عملکردهایی که فرمت مربوط به تاریخ را چاپ می نماید نگهداری کند.
Boolean: یک متغییر از نوع Boolean مقادیر درست یا غلط را در خود نگه می دارد.
نوع داده Currency: یک عدد دقیق که تنها برای ذخیره مقدار پولی کار خواهد کرد.
Object: این قسمت به اشیاء مخصوص اشاره دارد که در کار کردن با پایگاه داده ها استفاده می شود. نیازی نیست که بیان کنید متغییر از چه نوعی است فقط می نویسیم نام متغییر Dim و برای مقدار دادن به آن کافی است بنویسیم کوچک و بزرگ نوشتن حروف هم بر این فرقی ندارد. مقدار = نام متغییر
Conatants (ثابتها): برعکس متغییرها می باشند یعنی مقداری که به آن داده می شود دیگر قابل تغییر نیست و به صورت زیر تعریف می شود. مقدار ثابت = نام ثابت Const
Array (آرایه): یک متغییر آرایه ای مجموعه ای از متغییرها است که یک نام دارند ولی با index مشخص می شوند حد پایین آرایه ۰ است مقدار دهی آرایه مانند متغییر است.
Array(0)=”۱”,array(1)=”۲”
(حد آرایه) نام آرایه Dim
دو تابع برای اینکه نام متغییر را تشخیص دهید وجود دارد که یکی از آنها (نام متغییر) Varupe است. این تابع کدی بر می گرداند که آن کدها معادل یک نوع داده ای می باشد.
تابع دوم تابعی به نام type name است که یک رشته بر می گرداند که معادل نام نوع داده های می باشد و به صورت زیر نوشته می شود.

انواع عملگرها
عملگر انتساب: همان عملگر = می باشد که معمولا برای مقدار دهی متغییرها استفاده می شود.
مثلا:
<%Dim ivar, ioldvar
Lvar=3
Ioldrar=ivar, ioldvar=3
Ivar=5 ivar=5
%>
عملگرهای ریاضی: همان عملگرهای ضرب، تقسیم، منفی و توان می باشند که مثال هایی را از آن بیان می کنیم.

Sum (جمع)
<%Dim isum
Isum=3+5
%>

subtraction (تفریق):
<%dim icoumt
icount=3
icount=icount+1
جواب نهایی باید ۲ باشد icount=icont-2

Multipepeation (ضرب):
این عملگرها با * نشان داده می شود. این عملگر هم مانند همان عمل به ضرب در ریاضیات عمل می کند ولی تنها تفاوت این است که باید الویت عملگرها را رعایت کرد. مثلا در () باید دانست که اول حق با کدام عملگر است که جدول حق تقدم الویت ها وجود دارد.
Integer division (خارج قسمت)
این عملگر با (/) نشان داده می شود ۵/۳ Returns 1
اگر عددی اعشاری شد باید آن را به نزدیکترین عدد integer گرد کرد.
Modulus (باقی مانده)
هنگامی که دو عدد بر یکدیگر تقسیم می شوند مقدار باقیمانده آنها را با mod نشان می دهند به عنوان مثال:
5 mod Returns 2
Exponentition (توان)
عملگر توان را به صورت (^) نشان می دهند به عنوان مثال
3^۳=۳*۳*۳=۲۷
توان از چپ به راست اجرا می شود یعنی در ۲^
^۲ سپس پاسخ به توان ۲ می رسد.
Negation (عملگر نقیض)
عملگری است که اعداد مثبت را به منفی و برعکس تبدیل می کند فعل این است که () ضرب می شود.
Concatation (عملگر الحاق)
این عملگر عملگری است که بین دو رشته عمل می کند. دو رشته را به یکدیگر وصل می کند تا به یک رشته تبدیل شوند این عملگر یا با (+) و یا با (&) نشان داده می شود. برای مثال:
“Hello” &” “Name is jak

عملگرهای مقایسه Comparision Operators
(=>) جدول عملگرهای مقایسه ای برای مقایسه رشته ها هم استفاده می شوند که حروف الفبا برای آنها ملاک است.
بین دو آرگومان انجام می شود و خروجی آنها True یا False است که عبارتند از مساوی (=)، مخالف (<)، کوچکتر (>)، بزرگتر از حد (>)، کوچکتر مساوی(<=) و بزرگتر یا مساوی با آن
عملگرهای منطقی logical Operators
این عملگرها عبارتند از exctueive of(XOR)، eQuiralence(EQV)، (IMP)implication
And,orوNOT یک مقدار boolen برمی گردانند. عملگرهای منطقی را با عملگرهای مقایسه ای می توان با هم بکار برد.
انواع کنترل ها
کنترل های منطق شرطی
منطق شرطی با یک سری از شروط را امتحان می کند و در پایه نتیجه آن کدی که باید اجرا گردد انتخاب می کند.
جملات IF…Then
IF…Then statements: یکی از معمولترین ساختارهای کنترلی است که به صورت Condition then code block IF… که شرط آن یک عبارت Boolean می باشد که اگر True باشد دستورات بعد از Then اجرا می شود والا دستورات بعد از End if را اجرا می کند.
IF… Then… alse Stadements
در این روش اگر شرط IF برقرار بود که دستورات بعد از Then والا که دستورات بعد از else اجرا شوند در شروط از دستورات منطقی استفاده کرد.
Elself Statement
این روش ساختار IFهای تو دذتو را راحت تر می کند.
همچنین Else IF نیازی به Else IF ندارد.
If conditionl Then
Code block 1
Cocde block 2…
انتخاب عبارتهای Case یا Select case stalemens
از این دستور هم می توان زمانی که Ifهای زیادی را در برنامه استفاده می کنید به کار ببرید و Syntax آن به صورت زیر می باشد.
Seleat case expression
Case valvel
Code for when expression equals value 1
Case value 2
Code for when expression equals value 2
Case value n
کنترل های حلقوی
منطق حلقه یک بلوک از کدها را بصورت تکراری اجرا می کند تا وقتی که شرطی معین رخ دهد یا شرطی معینی درست باشد.
Code for when expression equals value n
عبارت Do…loop
یکی از دو شکل را می تواند داشته باشد شکل اول Do while… loop یک بلوک از کد را تا هنگامی که شرط معینی درست باشد اجرا می کند نوع دوم Do while… loop یک بلوک از کد را تا وقتی که به یک شرط معین برسد اجرا می کند.
عبارت های Do while.. .loop
Do while xondition
Syntax آن به صورت روبرو می باشد
Code block
کد بلوک تا زمانی که شرط درست است اجرا می گردد، اگر شرط False باشد برای بار اول عبارت do loop اجرا می گردد اما حلقه هیچگاه اجرا نمی شود.
ساختار حلقه می تواند به صورت دیگری هم بیان شود.
Do
Code Block
Loop while condition
تنها فرق این دو شکل در این است که در این شکل از حلقه کدهای داخل حلقه همیشه یکبار اجرا خواهد شد یعنی اینکه در روش دوم حتی اگر شرط اشتباه باشد کد داخل بلوک یکبار اجرا شده است.
عبارت های Do while… loop
بسیار شبیه Do while… loop است تنها فرق آن در این است که در این دستور تا زمانی که شرط True شد دیگر از حلقه خارج می شود.
عبارت های While.. Wend
همانند Do while… loop است به جای Do while دستور While و به جای Loop، Wend آورده شده است.
عبارت های For… next
این حلقه بلوک کد را به تعداد دفعات معینی اجرا می کند.
For counter_varable start value For each strnamto stop
Value
Code block
Variable_Couter یک متغییر است به عنوان شمارنده کد Next هر دفعه یکی به آن اضافه می شود. زمانی که از Stop_value بزرگتر شود از حلقه خارج می شود.
عبارت های For each..Next
برای تکرار کردن هر عنصر در یک گروه مورد استفاده قرار می گیرند فرض کنید یک ارایه از اسامی کارمندان دارید و می خواهید نام هر کدام را روی صفحه نمایش دهید و چاپ کنید.
For icounter=0to array size
Response. Write (arrusernam (icounter))
Next
یا
For each stename in arrusername
Response. Write (strname)
Next
Intinite Loops (حلقه های متناهی)
یکی از راه ها این است که شرط حلقه را صفر زیاد اشتباه بگیریم به عنوان مثال
Do while 1>0 or Do while 1<>0
Loop loop
Nesting toops (حلقه های تو در تو)
مثلا برای جدول ضرب
For 1=1 to 10
For J=1 to 10
Next
Next
کنترل های منطق انشعابی
دو نوع کنترل انشعابی وجود دارد. Subroutines, Functions
Subroytines کار انجام می دهند و توابع مقادیر را محاسبه می کنند. Subroutine همان Procedure است.
Subroutine نام Sub
Code block
End sub
ارسال آرگومان
یک آرگومان روشی برای ارسال داده و متغییرها به Subroutine یا تابع بدون مقدار است. مقادیر برای آرگومان ها وقتی که Subroutine (تابع) فراخوانی می شود تعیین می گردد.
استفاده از توابع
توابع مقادیر را مود پردازش قرار می دهند. شاید در ابتدا تفاوت توابع با Subroutine را متوجه نشوید. Subroutine با هیچ مقداری مساوی نمی باشد تنها راهی که شما می توانید یک Subroutine را فراخوانی کنید به کار بردن نام آن در یک خط است در عوض توابع مقادیر را برمی گردانند به این معنی که فراخوانی تابع را می توانیم در داخل یک عبارت محاسباتی انجام دهیم تا چیزهایی را با یکدیگر جمع نماید و … برای ایجاد تابع به جای function و به جای End Sub, End Function می گذاریم و در آخر اینکه مقدار بازگشتی تابع را مساوی با نام تابع قرار دهید Function_name=some_value
اگر شما نمی خواهید از مقدار بازگشتی تابع استفاده کنید و نیاز به فراخوانی آن دارید می توانید از Call function_name (argumenrs) استفاده کنید.
استفاده از توابع پیش ساخته شده در VBScript
Typy costiong
بع عمل تبدیل نوع داده می گویند به این طریق می توان رشته ”۴۵۵” را به عدد ۴۵۵ تبدیل کنید و عکس این عمل نیز قابل انجام است.
Cint این تابع یک عبارت را تبدیل به یک عدد integer می کند.
(Clng (expression: مقدار عبارت را به عدد Integer تبدیل می کند.
Cbyte(expression): مقدار عبارت را به عدد Byte تبدیل می :ند.
CSng(expression): مقدار عبارت را به عدد Single تبدیل می کند.
Cbool(expression): مقدار عبارت را به عدد Boolean تبدیل می کند. اگر عبارت صفر باشد نتیجه False والا ‍True است.
Ccur(expression): مقدار عبارت را به عدد Curreney تبدیل می کند.
Cdate (expression): مقدار عبارت را به یک مقدار با فرمت تاریخ تبدیل می کند.
البته expression باید حتما به گونه ای باشد که قابل تبدیل هم باشند. مثلا برای cdate عبارت را نباید حرف باشد و به صورت 4_5_98 باشد و …
توابع کار با رشته ها
Ucase (string): یک رشته را با حروف کوچک گرفته و به حروف بزرگ برمی گرداند.
Hcase (string): یک رشته را با حروف بزرگ گرفته و به حروف کوچک برمی گرداند.
Ltrim(string): تمام فضاهای خالی موجود در رشته را از سمت چپ رشته حذف می کند.
Rtrim(string): تمام فضاهای خالی موجود در رشته را از سمت راست رشته حذف می کند.
Ttim(string): تمام فضاهای خالی موجود در رشته را از دو طرف رشته حذف می کند.
StrReverse(string): یک رشته را گرفته و معکوس آن را برمی گرداند.
Strcump (String1, String2, Comparetype): دو رشته با هم مقایسه می شوند اگر مقدار آرگومان Comparetype صفر باشد در این حالت حروف بزرگ قبل از حروف کوچک قرار می گیرند این تابع یک مقایسه گر دودویی است.
اگر Comparetype یک باشد در این صورت حروف بزرگ و کوچک در مقایسه اثری ندارند و یک مقایسه گر متنی است در این حالت اگر String2>String1 مقدار منفی یک و اگر با هم برابر باشند صفر و اگر String2>srting1 باشد مقدار یک برمی گرداند.
(String, number) Rightبه تعداد آرگومان number از سمت راست رشته کاراکتر جدا کرده و برمی گرداند.
(srting, number) Left: به تعداد آرگومان number از سمت چپ رشته کاراکتر جدا کرده و برمی گرداند.
(String, stat, lergth) Mid: این تابع به تعداد کاراکترهای مشخص شده توسط آرگومان lerght باشد و از نقطه ای از رشته که به وسیله آرگومان Start مشخص شده کاراکترها را برمی گرداند.
MideB(String, start, lergth): مانند mid است با این تفاوت که در اینجا آرگومانهای start و lerght به جای تعداد کاراکترها تعداد بایت های مشخص شده را برمی گرداند.
(Start, string1,string2, comparetype) بررسی میکند آیا string2 در داخل string1 وجود دارد یا نه. آرگومان Starts اختیاری است که مشخص می کند از کجای String1 جستجو شروع شود و Comparetype اگر یک باشد مقایسه متنی و اگر صفر باشد باینری است.
(string1, String2, Start, comparetype) InstrRevمانند instr است. این تابع به دنبال یک رشته از سمت راست تا سمت چپ رشته دیگر را مورد جستجو قرار می دهد.
Replale (string, find, replae, start) از این تابع برای جایگزینی رشته find به جای رشته (replace, count, comparetype) در داخل رشته string استفاده می شود.
این تابع به دنبال آرایه ای از رشته ها، arrstring می گردد و یک زیرمجموعه از آرایه ها را برمی گرداند آرگومان include مقداری از نوع boolean می باشد و comparetype هم همانند قبل کار می کند (comparetype, expression, delimiter, count,)Split این تابع یک رشته را گرفته و آن را در داخل یک آرایه از رشته ها خرد می کند.
تابع (string)ASC که اولین کاراکتر رشته را برمی گرداند.
تابع (number)Chr کاراکتر مطابق با کد را برمی گرداند.
(interral,number, date) Date Add به مقدار مشخص شده در آرگومان () فاصله زمانی را به تاریخ اضافه می کند آرگومان interval کدی است که در جدول نمایش دهنده روزها و هفته ها و ماه ها و سالها و … بدست می آید.
Value Meaning
“yyy” year
“p” queter
“m” month
“d” day
“w” Weekday(same as Day)
“WW” Week of year (Week)
“h” hour
“n” minute
“s” Second
Dateserial (year, Month, day) مقادیر تاریخی تغییرناپذیری را ایجاد می نماید.
Date part (code, date) بخش مربوط به اطلاعات تاریخ را از آرگومان date بازیابی می نماید.
Lbound (array) کوچکترین اندیس معتبر یک آرایه را برمی گرداند.
Ubound (array) بزرگترین اندیس معتبر برای یک آرایه را برمی گرداند.
البته توابعی دیگر در VBscript موجود می باشد که ما به همین مقدار اکتفا می کنیم هدف ما این بود که مختصری با اصول و Base کار RBscript آشنا شوید.
اکنون به ادامه بحث ASP می پردازیم و شما را به محیط کاری آن و توابع آن تا حدودی آشنا می کنیم.
ساختن بلاک هایی از آبجکت ها
همانند ماشین تان آبجکت های برنامه نویسی از چیزهای تشکیل شده اند که آبجکت ها توصیف می کنند و چیزهایی که آبجکت ها می توانند با آنها کارهایی را انجام دهند، چیزهایی که آبجکت ها را توصیف می کنند Properties نامیده می شوند و چیزهایی که می توانند با یک آبجکت انجام دهید Merhod نامیده می شوند.
Properties (خصوصیات)
در برنامه نویسی خصوصیات همانند متغییرها کار می کنند می توانید به خصوصیات یک آبجکت به روش زیر دسترسی داشته باشید.
Object variablename.property
به عنوان مثال
<% objlesson.name=”joe” %>
METHODS (متدها)
Object variable name. Methodrome
متدها عبارت است کارهایی که می توانید با یک آبجکت انجام دهید.
بیشتر متدها رفتاری مشابه به توابع و Subroutines دارند اگر یک متد به نام GO را در آبجکتی به نام Objlesson فراخوانی نمایید و آن یک مقدار را برگرداند می توانید مقدار را در یک متغییر مانند ذخیره نمایید.
Myrariable=objleesson.GO
و برای نوشتن نتیجه روی مرورگرتان می توانید بنویسید:
Response. Write (objlesson.GO)
آبجکت های از پیش ساخته شده ASP
آبجکت Response
برای فرستادن مقدار به خروجی است.
آبجکت Application
به منظور اشتراک اطلاعات بین چندین سرویس گیرنده از یک صفحه بازدید می نمایند مورد استفاده قرار می گیرند.
آبجکت Request
برای گرفتن اطلاعات از Client است وقتی مرورگر وب سرویس گیرنده تقاضای یک صفحه ویژه را می نماید این آبجکت حجم از اطلاعات را برای سرویس دهنده ارسال می کند.
آبجکت Sesaion
یک Session به دسترسی یک سرویس گیرنده به یک Application اشاره دارد. برای حمل اطلاعات مفید است و مثل یک سرویس گیرنده بین صفحات حرکت می کند زیرا متغییرهای آبجکت Session برای تمام Session ثابت می ماند یک صفحه می تواند داده ها را در داخل متغییر Session ذخیره نماید و آن داده می تواند به وسیله صفحات دیگر مورد دسترسی قرار بگیرند.
آبجکت Serer مهمترین متد آن Create object است که برای ایجاد یک نمونه از اجزاء Server است. Create object در ارتباط با مجموعه عباراتی مثل زیر مورد استفاده قرار می گیرد.
<% set objectance=server. Create object (“calss_component”)
آبجکت Object context:
به منظور اتصال ASP و Microsoft transaction server است MST به منظور ساختن سایت های وب اندازه نیز مورد استفاده است.
آبجکت ASPErroe:
این آبجکت به شما این اجازه را می دهد تا در مورد خطاهای اسکریپ ایجاد شده در صفحه هایتان اطلاعاتی به دست آورید برای اطلاعات بیشتر می توانید به سایت مراجعه کنید.
WWW.msdn.microsoft
کار کردن با آبجکت ها
یک آبجکت به نام Car ایجاد شده است که ۳ خصوصیت دارد و هیچ پارامتری ندارد. ۳ خصوصیات عبارتند از Head lightson, currentspeed, color. کلمه کلیدی Public تعیین می کند که تمامی این ۳ خصوصیت خارج از Class هم می توانند استفاده شوند.
<%
Class car
Public color
Public currenspeed
Public currentspeed
Public Headlightson
End class
%>
در ASP برای ایجاد یک نمونه از یک آبجکت نیاز به دو مرحله پردازش دارد.
1.یک متغییر به صورت طبیعی تعریف می شود.
2.از Set برای ساختن متغییرتان به عنوان یک متغییر Object استفاده کنید.
Set variable name=object expression
Objectxp نام یک object است و variable name نمونه ای دیگر از همان آبجکت است که ما می خواهیم یک Mycar از نوع car ایجاد کنیم.
Dim object car
Set objmycar=New car
و خصوصیات آن را هم تنظیم می کنیم.
Objmycar.color=”blue”
اگر می خواهید در رابطه با Class در RBscript اطلاعات بیشتری به دست آورید به آدرس وب زیر سری بزنید.
WWW.ugugsformrolla.com
Events
Eventها چیزی هستند که یک آبجکت به کمک آن به کاربر اجازه می دهند که از مسائل مهمی که اتفاق می افتد با خبر شود وقتی که یک رویداد رخ می دهد کدهای ویژه ای به نام handler even اجرا می گردد به عنوان مثال با کمک رویداد ”Engin over heating” ماشین فعالیت هایی را به منظور خنک کردن موتور انجام می دهد.
دو مورد ازeventهای معمولی عبارتند از Initialize, Terminate که Initializeیک رویداد تولید شده می باشد (وقتی که یک نمونه از آبجکت ساخته می شود) و Teminate یک رویداد تولید شده می باشد (وقتی که یک نمونه از Object از بین می رود).
مجموعه (Collection)
یک مجموعه عبارت است از یک سری از جفت های نام / مقدار یک مقدار ویژه ممکن است به صورت زیر مورد دسترسی قرار گیرد.
Object name. Collection name (Name)
با تمام مقادیر جفت ها به وسیله For each … Next به دست می آید.
تشریح آبجکت Response
ارسال HTML به مرورگر
اولین روش استفاده از متد write است:
Respose. Write
از این روش برای نوشتن روی مرورگر استفاده می شود و به صورت زیر نوشته می شود.
Respanse. Write expression
یا
Response Write (expression)
که خود این نوشته باید در <% %> tag باشد.
همانطور که قبل تر هم گفتیم می توان به جای Response Write از <%= استفاده کرد.
Response. Buffer
خروجی می تواند به دو شکل ارسال شود شیوه بافر شده و بافر نشده.
خروجی بافر نشده فورا ارسال می شود ولی خروجی بافر شده تا زمانی که اسکریبت تمام نشده یا تا زمانی که یک دستور خاص دریافت نشده است ارسال نمی شود. در HS عمل بافر کردن به صورت پیش فرض موجود است. برای تنظیم کردن عمل بافر کردن باید عبارت Response.buffer=True Response.buffer یا Response buffer=false را در بالای صفحه بعد از Oprion explicit قرار دهید.
Response.clear
فرض کنید بافرینگ را فعال کرده اید. هنگامی که اسکریپت اجرا می شود خروجی به بافر فرستاده می شود. فراخوانی Response.clear باعث پاک شدن محتویات بافر می شود.
Response.Flush
مانند Response.End اجرای یک اسکریپ را خاتمه می دهد. اگر بافرینگ فعال باشد و اطلاعاتی در آن بافر آنها ارسال می گردند تمامی عبارات بعد از Response.End ارسال نمی شوند.
فرستادن کاربر به صفحه دیگر
احتمالا با صفحات وب روبرو شده اید که بر روی صفحه نمایش فقط برای چندین ثانیه نمایش داده می شوند و ناگهان شما را به صفحه ای دیگر می برند این کار با استفاده از چندین راه امکان پذیر است.
یکی از این راه ها METN tag است.
<METAHTTP EQUIV REFRESH con TENT “۲.URL
WWW.Maemi\un\WM
این tag باعث می شود که مرورگر بعد از دو ثانیه به صفحه Maemollun.com برود.
راه دوم استفاده از آبجکت window است مثال:
window.Location=macmillum:HTML
Response.Redirect
کاربر را به صفحه ای که URL مشخص می کند می بردURL Response.Redirect آدرس باید با http:… باشد.
Cashing صفحه ASP
Cash فضای بخصوصی روی کامپیوتر است که مرورگر وب صفحات را برای دسترسی سریع در آنجا ذخیره می کنند.
Response.Expries=Number
برای تعیین مدت بودن یک صفحه در داخل کاشه مورد استفاده قرار می گیرد.
Response.Expries Absolute
Response.Expries Absolute=Date Time به مرورگر می گویند که نسخه Cash شده صفحه باید در تاریخی که آرگومان Date و زمانی که آرگومان time نشان می دهد دوباره از Server دریافت شود.
ارتباط کاربر
شما می توانید فرم های خود را که قرار است با کدهای ASP تکمیل شوند را با Front طراحی کنید همچنین می توانید همان فرم ها را یعنی مثلا گذاشتن text box و … با کدنویسی طراحی کنید که مختصری راجع به آن بحث می کنیم.
یک فرم دو وظیفه دارد:
جمع آوری اطلاعات از کاربر و فرستادن آن اطلاعات به یک صفحه وب دیگر، برای انجام عمل پردازش بر روی آنها.
ایجاد فرم ها
ایجاد فرم ها نیز به دو خط از یک HTML دارد که نشان داده شده است.
1:<form Method post Action “some page.ASP”
2:</form>
یعنی برای ایجاد فرم ها از </form> tag استفاده می کنیم که دارای دو خصوصیات است METHOD و ACTION
Action
در فرم هایمان همیشه یک دکمه submit داریم که با فشار دادن آن اطلاعات به صفحه ای می روند که ما آن صفحه را روبروی خصلت action نوشته ایم.
Method
متد هم می تواند Get باشد و هم Post.
استفاده از فیلدهای فرم
text box, list box, check box, Radio button در فرم یک فیلد فرم می باشند برای ایجاد اینها باید از <INPUT> tag استفاده کنیم که دارای خصوصیاتی می باشد که در زیر فقط به تعدادی از آنها می پردازیم.
Name: این تک به تنهایی هر عضو را در فرم معرفی می نماید.
Type: این تگ مشخص می کند چه نوعی از فیلد فرم، نمایش داده شود مثلا برای Text box. Text قرار می دهیم و …
Value: این تگ تعیین می کند که مقدار پیش فرض برای فیلد فرم چه باشد. برای ایجاد List boxها از تگ <SELECT> به همراه تگ <OPTION> استفاده نمایید. هر گزینه در List box نیاز به یک تگ <oprion> دارد ولی تگ <SELECT> فقط یک بار استفاده می شود.

طراحی کردن فرم ها
وقتی فرم ها را ایجاد می کنید اول باید مطمئن باشید که دکمه submit دارد دوم مهم است که فرم به راحتی توسط کاربر کامل شود. یک مثال ساده از ساختن فرم ها بیان می کنیم یک شرکت فرضی، وسایل کوچک مکانیکی تولید می کرد و وانمود کردیم که شما می خواهید در توسعه سایت وب آن همکاری نمایید برای این شرکت به اطلاعاتی نیاز داریم که عبارتند از: نام کاربر – آدرس خیابان – شهر – ایالت و Zipecode وی می باشد براساس این نیازمندی ها شما احتیاج به فیلدهای زیر دارید.
Text box
برای دریافت نام و نام خانوادگی مشتریان، همچنین برای آدرس خیابان و Zopcode خوب است.
List box
برای اینکه کاربران بتوانند ایالتشان را انتخاب کنند.
Redio box
برای گرفتن اطلاعات پس زمینه ای در مورد سرگرمی ها و وسایلی که کاربران قصد خرید آنها را دارند به کار می رود.
Chech box
ساده برای مشترک کردن بولتن خبری کافی می باشد. کد HTML برای فرم شرکت را نشان می دهد.
عمل Submit فرم ها
باعث می شود که اطلاعاتی که وارد فرم می شود وقتی این دکمه فشرده می شود به جایی فرستاده شود که Action آن فرم اشاره می کند.
تفاوت Get,Post
گفتیم که METHOD دو حالت دارد GET و POST. اگر از متد querystring استفاده کنید GET و اگر استفاده نکنید POST.
Querystring اطلاعات اضافه ای می باشد که با چسبیدن به انتها URL به صفحه وب ارسال می شود.
Querystring با استفاده از دو مقدار نام / مقدار ساخته می شود مانند:
Variablename Valueo fariable
توجه کنید Querystring با استفاده از یک علامت سؤال (؟) نشان داده می شود.
اگر شما قصد پرسیدن اطلاعات خصوصی را دارید بهتر است که METHOD را GET قرار دهید وقتی POSt قرار می دهید اطلاعات عبور داده شده مخفی می گردند. یعنی POST زمانی خوب است که اطلاعات مهمی را از کاربرانتان گردآوری می نمائید.
خواندن مقادیر فرم از طریق صفحه ASP
مقادیر فیلد فرم را با استفاده از آبجکت Response می خوانید برای خواندن اطلاعات از آبجکت Request استفاده می کنیم در بخش فرم ها به شما گفتیم که جمع آوری ورودی های کاربر دارای دو مرحله پردازش است. در اولین قدم یک صفحه وب ایجاد کنید که شامل کد HTML مورد نیاز برای نمایش فرم به کاربران برای وارد کردن اطلاعاتشان می باشد. ما به این قسمت صفحه وب Form ereating web page می گوییم. دومین قدم، ایجاد یک صفحه ASP است که با استفاده از آبجکت Request مقادیر فیلدهای فرم وارد شده به وسیله کاربر را می خواند و براساس آن اطلاعات تصمیم گیری می نماید که چه کاری انجام دهد.
این اسکریپت به عنوان اسکریپت پردازشگر فرم با Form Script Processing اطلاق می گردد. اطلاعات فیلد فرم، تا زمانی که فرم Submit نشده است به اسکریپت پردازشگر فرم ارسال نمی گردد. یک فرم وقتی Submit می شود که دکمه Submit به وسیله کلیک کردن مورد استفاده قرار بگیرند و از آنها به طور مفید لذت ببرند.
استفاده از فیلدهای فرم مختلف
هرگاه خواستید که یک فیلد را داخل صفحه وب خود قرار دهید باید مطمئن باشید که بعد از تگ <form> و قبل از </form> قرار داشته باشد گاهی اوقات است که در
اگر شما تمایل دارید که کاربرانتان محدود به انتخاب یک آیتم در میان مجموعه ای از پاسخ های قابل قبول باشند، یک List Box معمولا بهترین انتخاب می باشد، مخصوصا وقتی که مجموعه پاسخ های قابل قبول بزرگ می باشد. List Box
زمانیکه شما نیاز دارید تا کاربر بتواند رشته از کاراکترها یا یک عدد را وارد نماید، Text Box بهترین انتخاب می باشد. اگرچه، ورودی کاربر محدود می گردد. به عنوان مثال کاربری که می خواهد وضعیت حضور و غیابش را انتخاب کند عاقلانه تر است که یک List Box یا مجموعه ای Radio Button استفاده شود. Text Box
هر زمانی که شما گزینه ای چند گانه و وابسته که جواب بله یا خیر دارند، می توانید از مجموعه ای از Check Boxها استفاده نمایید. هر زمان که سؤال شما یک جواب ساده بله و خیر دارد. مانند آیا تمایل دارید که لیست محصولات جدیدمان را به وسیله پست الکترونیکی دریافت نمایید؟ استفاده از یک Check Box کار قشنگی است. Check box
هر زمانی که مجموعه ای از گزینه ها را دارید که خصوصیت دوگانگی دارند به این معنی که یا هیچکدام یا تنها یکی از گزینه ها می توانند انتخاب شوند.
Radio Boxها بهترین روش می باشند. Radio boxها را می توانید به جای List boxها، هنگامی که تعداد گزینه های منحصر به فرد زیاد نیست، به کار ببرید. Radio box
شرایطی استفاده از یک فیلد فرم در جایی بهتر است فیلدی دیگر می باشد در جدول زیر این شرایط را ذکر کرده ایم.

Text Boxes
خصوصیاتی مانند VALUE,SIZE,NAME دارند. خصوصیت NAME در تمامی انواع فیلدهای فرم مشترک است و فیلد فرم منحصر به فرد می کند. سپس وقتی ما اطلاعاتمان را در Text boxها وارد می کنیم دکمه submit را هم می زنیم اطلاعات دیده می شوند به عنوان مثال:
<INPUT TYPE=TEXT NAME+contry VALUE=”united state”
<INPUT TYPE NAME=Areacode size=3>
که خصوصیات را همانطور که دیدید در <INPUT> tag قرار می دهیم.
List boxes
List boxesها از همه فیلدهای فرم عجیب ترند زیرا تنها فیلدی که با استفاده از تگ (INPUT) ایجاد نمی شود. در عرض با دو tag، <select> <option>ساخته می شوند. تگ <SELECT> معین می کند که یک List box ایجاد خواهد شد در حالی که هر tag <OPTION> یک انتخاب منحصر به فرد از List box را نشان می دهد تک SELECT دو خصلت دارد خصوصیت NAME و SIZE
تگ OPTION دو خصوصیت دارد خصوصیت VALUE که هر گزینه List boxes را به صورت مجزا منحصر به خود وقتی که شما یک گزینه از List boxes را انتخاب می کنید و فرم را submit می کنید به اسکریپت پردازش کننده فرم رشته ای شامل خصوصیت VALUE آیتم انتخاب شده List boxes عبور داده می شود. خصوصیت VALUE متنی را که بعد از تگ <OPTION> آمده در List boxes نشان داده می شود. بعنوان مثال:
<FORM>
<SELECT NAME=Defulttest
<OPTION VALUE: “۱”>1 Gufromrolla
<OPTION VALUE: “۲”>Gufromrolla
</SELECT>
</FORM>
Check Boxes
استفاده از فیلد انتخابها را محدود می کند به علاوه Check Boxesها در یک گروه از سوالهایی که از نوع NO/YES هستند و کاربر قادر باشد که به هر سؤال پاسخ مثبت یا منفی بدهد یا استفاده از <INPUT>tag ایجاد می شوند برای یک Check Box باید خصوصیت type آن را به صورت Type check box تنظیم کنید و خصوصیت name برای آن اندکی متفاوت است به جای اینکه به هر Check Box یک نام بدهید می توانید به همه آنها با هم یک نام بدهید به عنوان مثال:
<INPUT Type=check box NAME=prodctline UALUE=Stores>
<INPUT Type=check box NAME=prodctline UALUE=HOME>
Radio Buttons
شبیه Check coxها می باشند فقط Check Box به کاربر اجازه انتخاب بیش از یکی را می دهد ولی در Radio button فقط حق انتخاب یک گزینه را دارید. با <INPUT TAG> ایجاد می شود همانند Check Box ها همگی name مشترکی دارند ولی VALUE آنها متفاوت است شما می توانید با استفاده از کلمه کلیدی CHECKES یک Radio button را به صورت پیش فرض انتخاب کنید خطوط زیر یک radio button را که به صورت پیش فرض علامت خورده است را ایجاد می کنند.
<INPUT Type=Radio NAME=prodctline
VALUE=Stereo CHECKED>
در آخر این بحث یک بار دیگر فرم کلی را نشان می دهیم.
<HTML>
<BODY>
<FORM>
قرار دادن فیلد های فرم
</FORM>
</BODY>
</HTML>
استفاده از آبجکتRequest
این آبجکت چهار مجموعه دارد که دو مجموعه آن عبارتند از:
Querystring
هنگامی که مقادیر فیلدهای فرم از طریق avery string انتقال داده می شود از این مجموعه استفاده کنید. بنابراین اگر یک فرم را با METHOD GET بسازید باید از این مجموعه استفاده کنید.

FORM
هنگامی که با خصوصیت METHOD برابر با POST ایجاد می شود از این مجموعه Request استفاده می شود. برای استفاده کردن از مجموعه ها باید از دستور زبان زیر پیروی کنید.
Request.Form(variable Name)
Request.Qverystring(variable Name)
Variable name
همیشه خصوصیات NAME فیلد فرمی است که به آن علاقه دارید. شما می توانید بدون اینکه از دو مجموعه گفته شده استفاده نمایید از دستور زبان زیر استفاده کنید.
Request (“variable Name”)
به دست آوردن فیلدهای فرم
به دست آوردن مقادیر Text Boxها
به عنوان مثال فرض کنید یک Text Box در فرم تعریف کرده اید.
<INPUT TYPE=TEXT NAME= “Phone Number”>
در اسکریپت پردازش کننده فرم، مقدار این Text box را با کد ASP زیر بدست می آورید.
<%
Dim Strphone
Strphone=Request (“phone number”)
%>
به دست آوردن مقادیر list boxها
<%
Dim 1
L=Request (“list Box Name”)
%>
به دست آوردن مقادیر Check boxها
<%
Dim l
L=Request (check Box Name)
%>
به دست آوردن مقادیر Radio Buttonها
<%
Dim l
L=request (radio Box Name)
%>

استفاده از Query String به منظور ارسال اطلاعات
درباره بهترین زمان استفاده از Query String برای ارسال اطلاعات از یک صفحه ASP به صفحه دیگر توضیح می دهیم. درک این مطلب مهم است که ارسال اطلاعات از طریق Query String نمی توان جایگزینی در برابر استفاده از فرم ها باشد اگر نیاز به جمع آوری اطلاعات از کاربرانتان دارید شما نیاز به استفاده از فرم دارید.
شما می توانید از فراپیوندها با Quere Stringهایی که اطلاعات در آن بارگذاری شده است به عنوان مکمل ها استفاده کنید اگر فرمها استفاده کنید اگر فرم یک جواب عمومی دارد.
یک فراپیوند سریع در حالی که پاسخ های عمومی قبلا در آنها بارگذاری شده است، می تواند به عنوان قسم یک فرم خدمت کند. ارسال اطلاعات از طریق Qyery String به صورت گستردهای استفاده خواهد شد تا به پشتیبانی صفحات ASP از یکدیگر کمک نمایند.

کار کردن با آبجکت Request
دو مجموعه از آبجکت Request را گفتیم. در این قسمت دو مجموعه دیگر از Request را توضیح می دهیم که عبارتند از Cookies و Server Variables هر وقت که یک صفحه وب را بازدید می کنید مرورگرتان یک اطلاعات توزیعی را برای سرویس دهنده وب ارسال می کند این اطلاعات می تواند به وسیله مجموعه Variables Server مورد دسترسی قرار بگیرد. با استفاده از cookies صفحات وب شما می تواند بیت های کوچکی از اطلاعات کامپیوتر سرویس گیرنده را ذخیره نماید این بیت های اطلاعاتی می توانند برای تعیین بازدید کنندگانی که دوباره به صفحه رجوع کرده اند و یا سفارشی کردن صفحات وب برای بازدید کننده منحصر به فرد مورد استفاده قرار بگیرند.
خواندن متغییرهای محیطی با استفاده از Request, Server variable مجموعه Server Varoables با فرمت زیر مورد استفاده قرار می گیرند.
Request, Server variable (envirnomentrariable name) می توانید محتویات Request, Server variable را چون یک مجموعه می باشد با استفاده از حلقه () نشان دهید.
استفاده از کوکی ها (Cookies)
یک نرم افزار کاربردی زمانی State گفته می شود که در آن نرم افزار برای هر کاربر اطلاعاتی را باقی بگذارد. در یک سایت وب، این مورد وجود ندارد. سایت های وب را می توان مجبور کرد که State less نباشند. آبجکت Session یکی از آبجکت های پیش ساخته ASP به این منظور طراحی شده است که اطلاعات کاربر را وقتی کاربر از سایت وب بازدید می کند نگهداری نماید. اگرچه آبجکت Session برای کار کردن ساده می باشد اما چندین ایراد دارد.
کوکی ها چیستند؟
بیت های اطلاعاتی کوچک هستند که مانند رشته ها و مقادیر عددی، بر روی کامپیوتر سرویس گیرنده برای مدت زمان معینی ذخیره می شوند. وقتی که کوکی ها بر روی کامپیوترهای سرویس گیرنده ساخته می شود سازنده آنها باید خاتمه یافتن آن را معین نمایند. بعد از اینکه یک کوکی به پایان کار خود می رسد به صورت خودکار خودش از کامپیوتر سرویس گیرنده پاک می کند.
چگونه با آبجکت Request کوکی ها را بخوانیم؟
کوکی ها با استفاده از مرورگرهای HTTP ذخیره و خواننده می شوند هر وقت مرورگر درخواست یک صفحه وب می کند برای مرورگر کوکی هایی که سایت وب فعلی ساخته است ارسال می گردد. برای مثال اگر شما یک صفحه ASP بر روی سرویس دهنده وب تان ایجاد کرده اید که کد زیر را دارد:
<%=Request, Server Variable (“Cookie”)%>
شما یک فهرست از تمامی کوکی هایی را که بر روی کامپیوتر سرویس گیرنده موجود است و به وسیله اسکریپتان روی سایت وب شما ساخته شده است را می ‍بینید از دستور زبان زیر برای خواندن کوکی ها استفاده می شود:
Request. Cookies (cookie Name) [(key Name)]
هر کوکی می تواند از صفر تا تعدادی کلیه داشته باشد.
چگونه با استفاده از آبجکت Reqose کوکی ها را بنویسیم؟
کد زیر یک کوکی را بر سرویس گیرنده می نویسد.
Reaponse. Cookies (“my firstcookie”) ‘Hello, World”
کوکی ها می توانند هر نوع داده ای باشند.
کد زیر سه کلید برای کوکی my first cookie with keys می سازد.
Response. Cookies (“my firstcookie with keys”)(“key 1”)=۶۵
Response. Cookies (“my firstcookieswithkeys”) (“key 2”) “4Guyfron
Rolla”
Response. Cookies (“my firscookie with keys”) (“key 3)=True
مجموعه های کوکی ها هم برای آبجکت Request و برای Response به صورت جالبی شبیه هم می باشند. تفاوت اصلی آنها این است که Response.Cookies کوکی ها را بر روی کامپیوتر Client می نویسد در حالی که Request cookies کوکی ها را از کامپیوتر Client می خواند. وقتی که کوکی را می سازیم با خاصیت Expires تعیین کنید که چه زمانی کوکی باید از بین برود اگر این کار را نکنید مرورگر هر وقت که خواست به مرور در آن را از بین می برد. برای مثال کد زیر کوکی User information را به صورتی تنظیم می کند که در اول آگوست سال ۲۰۰۲ از بین برود.
Response.Cookies (“Userinformation”). Expires= August
1.۲۰۰۲#
به یاد داشته باشید که کوکی ها فقط به وسیله سایت وب تعیین شده خوانده می شوند یک خاصیت به نام Domain وجود دارد که می تواند با استفاده از مجموعه Response. Cookies آن را تنظیم نمایید این خاصیت به صورت پیش فرض برابر با نام حوزه سایت وب شما می باشد.
خاصیت Path همچنین تعیین می کند که چگونه کوکی ها خوانده شوند به صورت پیش فرض به کوکی ها اجازه می دهد که به وسیله صفحه ASP موجود در هر لایدکتوری ایجاد شده و به وسیله صفحه ASP موجود در هر رایدکتوری خوانده شوند.
خاصیت دیگر Seaure این است این خاصیت با مقدار بولین تعیین می کند که آیا یک کوکی از طریق پروتکل ناامن فرستاده شود یا خیر.
مزایا و معایب کوکی ها
مزایای کوکی ها
از آنجایی که کوکی ها بر روی کامپیوتر Client قرار می گیرند نیاز به تخصیص فضایی بر روی سرویس دهنده وب، برای ذخیره اطلاعات کاربر معین، نیاز نیست.
کوکی ها می توانند برای سفارشی کردن بازدید کاربر از سایت مورد استفاده قرار گیرند.
معایب کوکی ها
کاربران می توانند مانع از پذیرش کوکی ها بر روی مرورگر وب خود باشند.
کوکی ها قادر به ذخیره آبجکت ها بزرگ، آرایه، یا دیگر انواع داده ای پیچیده نمی باشند. فقط می توانند رشته، تاریخ یا انواع داده ای ذخیره کنند.
استفاده از بانک اطلاعاتی
کار کردن با بانک اطلاعاتی با استفاده از ASP
در ابتدای بحث چگونگی ایجاد یک بانک اطلاعاتی با استفاده از Access 2000 مایکروسافت و سپس پرس وجو از این بانک اطلاعاتی از طریق ASP را خواهید آموخت ابتدا در Accesss با استفاده از Wizard ساخت جدول در پایگاه داده مشخص جدولی می سازیم و برای آن فیلدهایی را تا نوع داده ای دلخواه را قرار می دهیم. برای ارتباط برقرار کردن ASP با آن پایگاه داده شما نیاز به کامپوننت Actirex DataObject(ADO) دارد. وقتی قصد بازیابی اطلاعات از یک بانک را دارید نیاز به انجام دو مرحله کار دارید.
1.برقراری یک اتصال به بانک اطلاعاتی
2.پرس وجوی بانک اطلاعاتی
برای کمک به شما در هنگام اتصال برقرار کردن اطلاعات، ADO دو آبجکت سودمند را فراهم می نماید: آبجکت Connection و Recordset. برقرار کردن یک اتصال به بانک اطلاعاتی با استفاده از آبجکت Connection می باشد همچنین آبجکت Recordset با توجه به نیازهای ما ارتباطات ما را با جداول برقرار می کند.
ObjRs از نوع Recordset و Objconn از نوع Connection است. چند خط زیر را برای ارتباط با پایگاه داده باید نوشت:
1-%@Language=Vbsctipt%
2-<%Option explicit %>
3-!_include virtual=”/adovbs.inc”
4<%
5Dim Objconn
6 Set obgconn=Server. Create object (“ADODB. Connection”)
7 Objconn. Connectionstring”Driver={Microsof Access Driver (*.mdb)
8}:”a”DBQ=
9Objeconn.open
10Dim objRS=Server. Createobject (“ADODB. Recordset”)
11Set objRS=Server. Createobjconn. (“ADODB”)
12ObjRS.ope” adcdTabel,,,.Objconn
و در ادامه خواندن اطلاعات از فرم را می‎نویسم.
خط ۱و ۲ و۳ را همیشه باید نوشت که نشان دهنده استفاده از زبان خا ما می‎باشد و همچنین خط سه یک فایل است که باید آن را حتماً در قسمت WWW ROOT خود ذخیره کرد خط ۵ تا ۹ برای ارتباط برقرار کردن با پایگاه داده است و خط ۱۰ تا ۱۲ هم برای ارتباط برقرار کردن با جدولی از آن پایگاه داده است در ادامه هم انتظاراتی را که از آن جدول دارید می‎‏نویسد مثلاً شما یک جدول در پایگاه داده دارید که دارای فیلد NAME است از فرم ورودی که فیلد NAME را می‎گیرد می‎خواهید در آن جدول ریخته شود البته شود البته فیلد NAME را در فرم با یک text box نشان می‎دهیم که نامش t1 بعد از برقراری اتصالات باید بنویسید و objRS(NAME)Request.Form(t) همیشه بعد از نوشتن اطلاعات خواسته شده از جدول در آخر باید جدول و پایگاه داده خود را ببندید که به صورت زیر نوشته می‎شود.
1.ObjRS.Close
2.Set objRS Nothing
3.Objconn.Close
4.Set Objconn=Noting
خط یک و دو برای بستن جدول می‎باشد و خط سه و چهار برای بستن پایگاه داده می‎باشد.
متد Open چند پارامتر دارد اولین پارامتر نام جدول بانک اطلاعاتی است.
دومین پارامتر نمونه از آبجکت connection است که شامل یک اتصال فیزیکی به بانک اطلاعاتی می‎باشد دو پارامتر بعدی اختیاری هستند و پارامتر آخر ademdtable به بانک اطلاعاتی اطلاع می‎دهد که پارامتر اولی نام جدول بانک اطلاعاتی را نشان می‎إهد وقتی با آبجکتRecordset کار می‎کنید می‎توانید به اطلاعات موجود در تمامی سطرهای بانک اطلاعاتی دسترسی پیدا نمایید. با استفاده از متد MOVE NEXT به سطر بعدی در داخل آبجکت Recordset بروید هنگامی که از آخرین سطر در داخل سطر در داخل آبجکت Recordset عبور کردیم خاصیت EOF که پایان فایل را مشخص می‎کند برابر True می‎گردد و حلقه Do while Not.objRS.EOF متوقف می‎گردد به خطوط زیر که تکمیل کننده فعال قبل است توجه فرمایید بعد از خط ۱۲ این خطوط را می‎توان نوشت.
12 DO while Not.ObjRS.EOF
13 Responses. Write objRS (“NAME”)
15objRS.MOVENEXT
16LOOP
و در انتها هم خطوطی که برای بستن جدول و پایگاه داده است را می‎نویسیم.
این مثال تمام نام‎هایی که در جدول موجود در پایگاه داده شما باشد را روی صفحه وب شما می‎نویسد تا زمانی که به انتهای جدول برسد.
استفاده از سیستم DSN
یک سیستم DSN فایلی است که اطلاعاتی در باره اینکه بانک اطلاعاتی در کجا قرار دارد و چه نوع بانک اطلاعاتی می‎باشد را نگهداری می‎کند. DSN نام منبع اطلاعاتی را نگهداری می‎نماید ایجاد یک DSN به صورت زیر است:
1.Access را ببندید.
2.در ویندوز ۲۰۰۰ بر روی Start کلیک کنید و مراحل زیر را انجام دهید.
Start/setting/control panel/administrative tools/Date sources
(ODBS)
1.به سراغ System DSN Tab بروید مانند شکل ۴-۱ در سمت راست سه دکمه هست که به شما اجازه می‎دهد یک سیستم DSN جدید بسازید یا حذف کنید.
2.شما قصد اضافه کردن یک DSN جدید را دارید پس دکمه Add را کلیک کنید.
3.فهرستی از درایوها را در شکل صفحه ۴۵۹ مشاهده می‎کنید. درایورAccess مایکروسافت را انتخاب کنید (*.mdb) و دکمه finish را کلیک کنید.
4.اکنون کادرSetup ظاهر می‎شود به عنوان منبع اطلاعاتی dsn. نام پایگاه داده را وارد کنید این نامی است که برای ارجاع به DSN از آن استفاده می‎کنید.
5.بر روی دکمه Select کلیک کنید واکنون فایل .mdb را برای بانک اطلاعاتی انتخاب کنید.
6.بر روی دکمه Ok کلیک کرده و سپس DSN شما ایجاد شده است. اکنون یک سیستم DSN دارید و می‎توانید به وسیله دستور زیر آن را در اختیار آبجک connection قرار دهید.
Objconn.Connectionstring=” DSN= “.DSN
درج کردن و بروز رسانی اطلاعات در پایگاه داده
آبجکت Recordset دو متد دارد به نام‎های Addnew و Update
متد addnew یک رکورد جدید را داخل Recordset ایجاد می‎کند رکورد جدید تا زمانی که متد Update فراخوانی نشود به بانک اضافه نمی‎شود.
به عنوان مثال:
ObjRS.Addnew
“ObjRS.(“NAME”)=”Bill
ObjRS.(“Email”)=”Sh@yahoo.com
ObjRS.Update
شما می‎توانید به جای اینکه در قسمت کد نویسی NAME و Email را مقدار دهید از فرم از طریق کاربر بگیرید و به صورت زیر بنویسید:
مخصوص NAME در فرم (“نام فیلد”) ObjRs(“NAME”)Request. Form
(“نام فیلد مخصوص Mail در فرم”) ObjRS(“Email”)Request.Form
به روزرسانی کوکی‎ها:
شما می‎توانید از متد Update برای تغیی فیلدها در رکوردها استفاده کنید به این صورت کد
می‎نویسید:
ObjRS(“NAME”)=objRS.Opdoete
ObjRS(“NAME”)=” “then
ObjRS.Concleupdate
ELSE
ObjRS>Update
End IF.

حذف رکوردها
متد Delete آبجکت Recodset اجازه پاک کردن رکورد را می‎دهد به صورت فراخوانی این متد رکورد فعلی را حذف می‎کند.
ObjRS.delete
استفاده از عبارت‎های SQL برای عمل پرس و جو بر روی اطلاعات
اجرا کردن جملات SQL با استفاده از ASP و ADO
برای اجرای یک جمله SQL باید مراحل زیر را طی کنیم.
1.اتصال به بانک اطلاعاتی
2.یک متغیر رشته‎ای برای نگهداری جمله SQL تعیین کنید.
3.جمله SQL خود را برابر با این متغییر قرار دهید.
4. یک نمونه از آبجکت Recordset را اجرا نمایید.
5.متد Open مربوط به آبجکت Recordset را اجرا نمایید.
به عنوان مثال
Dom StrQL
StrQL=”Select *form table name”
برای اجرای دستور مان به زبان SQL باید نوشت:
ObjRS.open SQL sataement.Active
Connection.cursortpe.Looktype
پس برای مثال بالا می‎نویسیم:
ObjRS.open StrSQL.objconn
از تمام دستورات SQL نویسی می‎توان استفاده کرد از جمله ORDER by_Update SELECTو… برای یادگیری بیشتر و آشنا شدن با SQL نویسی به کتاب date مراجعه کنید.
استفاده از PROCEDUREهای ذخیره شده
همچنین شما می‎توانید به جای نوشت یک دستور SQL از PROCEDURE موجود در Access استفاده کنید (PROCEDURE یک دستور SQL است که قبلاً در محیط Access نوشته شده و به صورت ذخیره شده موجود می‎باشد) یعنی اینکه PROCEDURE را به جای متن SQL در فایل ASP خود فراخوانی کرده اجرای PROCEDURE به صورت زیر می‎باشد.
Objconn,ObjRS.open “Procedure name”
البته قبل از آن یک متغیر از نوع String تعریف می‎کنید و آن متغیر را به نام PROCEDURE خود انتساب می‎دهید.
Variable name=”procedure name”
شما می‎توانید از متد Excute آبجکت Connection برای ساختن ضمنی Recordset به منظور جمع‎آوری نتایج حاصل از PROCEDURE ذخیره شده استفاده نمایید.
ولی باید به جای (I) عبارت (II) را قرار دهید.
I)Set objRS=Server. Creatobject (“ADODB.Recordset”)
Objconn و نام متغییری که عبارت SQL objRS.Open را در فرم ASP در آن ریختید.
II)Set objRS_Objconn.Excute
(نام متغییری که Procedute را به آن انتساب داده‎ایم) در همین جا مطالب مربوط به ASP را به پایان می‎بریم گرچه مطالب مربوط به ASP بسیار گسترده می‎باشد.

معرفی نرم افزار ASP.NET:
ASP.NETفناوری جدید برنامه‎سازی اینترنت مایکروسافت است که record کاراکتر و شیء گراتری به ساخت برنامه‎های کاربردی پویای وب دارد. با فناوری فعلی Active Server pages
برنامه سمت سرویس دهنده با HTML سمت سرویس گسرنده ترکیب و در آن پخش می‎شود.
این مسئله اغلب به چند صفحه برنامه بزرگ و پیچیده منجر می‎شود که در آنها دنبال کردن منطق برنامه دشوار است. در اولین روزهای طراحی و ساخت سایت وب اینترنت، فناوری های محدود کننده بودند. صفحات HTML ایستا برای اطلاعات ضروری که شخص می خواست به مخاطب خود انتقال دهد کفایت می کردند. از آنجایی که در آن زمان فناوری ها بیشتر محدودیت آور بودند، اجتناب از سایتی که به حد لزوم محاوره ای نبود کار آسانتری بود.
ولی امروزه یادگیری نحوه ساخت سایت‎های وب پویا و محاوره‎ای اهمیت پیدا کرده است، به خصوص با افزایش استفاده از عناصر چند رسانه‎ای از قبیل Shockwave، Flash و ساخت سایتهای تجارت الکترونیکی E_commerce که به مجتمع سازی بانک اطلاعاتی نیاز دارند.
ماکروسافت برای پاسخگوئی به این نیاز، یک پلات فرم ساخت وب به نام Activ Server page یا ASP ایجاد کرد. ASP از سوی صنعت به طور گسترده‎ای مورد استقبال قرار گرفت چون اغلب سازندگان می‎توانستند در زمان ساخت برنامه‎های کاربردی وب از مجموعه مهارت‎های VisualBasic یا VBScript خود استفاده کنند.
با وجود این پذیرش وسیع، استفاده از Active Server Page از چند نظر محدودیت آور بود. به عنوان مثال اعتبار سنجی‎داده‎های فرم گاهی به برنامه‎نویسی گسترده در هر دو زمینه مرورگر سرویس‎گیرنده و سرویس‎دهند نیاز داشت.
به علاوه برخی از جنبه‎های Active Server Page در یک محیط سازمانی مقیاس پذیر نبودند و در سایت‎های دارای حجم بالا با قدرت، عمل نمی‎کردند.
علاوه بر آن ترکیب برنامه سمت سرویس‎دهند در همان صفحه HTML و جاوا اسکریپت اغلب به صفحات وبی منتهی می‎شد که ترکیب پیچیده‎ای از برنامه منطقی سمت سرویس‎دهند و برنامه فانتزی HTML طراحی شده برای رابط کاربر بودند.
این مسئله در کنار مسائل دیگر نگهداری برنامه را به مشکلی واقعی تبدیل کرد. مایکروسافت برای غلبه بر این مسائل و بسیاری مسائل دیگر ASP.NET را معرفی کرده که محیط ساخت وب نسل بعدی این شرکت محسوب می‎شود. اگر در زمینه برنامه‎سازی تجربه دارید، متوجه خواهید شد که ASP.NET Framework تا حدی زیادی به ساخت برنامه‎های کاربردی سرویس‎گیرنده/سرویس‎دهنده شباهت دارد.
آیا ASP.NET به مرورگر خاصی وابسته است؟
ASP.NET یک مدل برنامه‎سازی مستقل از مرورگر است. ASP.NET علاوه بر مرورگرهای پرکاربردی چون Opera در جدیدترین نگارش‎های Internet Explorer و Netscape Navigator نیز اجرا می‎شود به علاوه برنامه‎های کاربردی ASP.NET موقرانه به نگارش‎های قدیمی‎تر Internet Explorer و Netscape Navigator تنزل مقام می‎دهد.
این به معنای آن است که اکثر کاربران اینترنت می‎توانند از برنامه‎های کاربردی وب شما استفاده کنند بدون آنکه لازم باشد برنامه مخصوص مرورگر بنویسید. این ویژگی بار سنگینی را از دوش کسانی که در حال حاضر به ساخت وب مشغول هستند برمی‎دارد ولی همچنان باید به خاطر داشته باشید که همه مرورگرها HTML یا DHTML پویا را به طور یکسان قبول نمی‎کنند. مثلاً Netscape نگارش ۴ تا ۴.۷۵ اجازه نمی‎دهند.
خصوصیات متن، مانند رنگ و فونت، روی صفحه تغییر داده شوند مگر آنکه صفحه در مرورگر بارگذاری مجدد شود.
Internet explorer 4 به بالاتر اجازه می‎دهند خصوصیات متن روی صفحه تغییر داده شوند.
در زمان نوشتن برنامه سمت سرویس‎گیرنده هنوز باید این ناسازگاری و بسیاری ناسازگاری‎های دیگر را در نظر گرفت.
لازم به ذکر است با توجه به مطالب گفته شده در طراحی این سایت از ASP.net و VisualBasic.net استفاده شده است.
اجرای یک صفحه web در Asp.Net
فرم وب بوسیله ایجاد یک محیط ویژوال و قابلیت وجود رویدادها برای اجزای فرم، شکاف بین برنامه‎نویسی ویژوال بیسیک و ASP کلاسیک را پر می‎کند.
یک فرم وب از دو قسمت تشکیل شده است: اجزای ویژوال که آنها را در هنگام طراحی می‎توانید ببینید و دیگری کدهایی که در پشت کنترل‎ها و صفحه‎های می‎باشند. اجزای ویژوال در مرورگر اینترنت کاربر دیده می‎شود و کدهای کنترل‎ها و رویدادهای آنها درسرور اجرا می‎شوند و نتیجه به کاربر اعلام می‎شود. در ویژوال استودیو دات نت برای اجزای ویژوال از فایل‎های aspx و برای کدهای آن از فایلهای vb (یا cs و کلاً بسته به زبان مورد استفاده) استفاده می‎شود.
بوسیله تقسیم اجزای فرم وب در فایلهای مختلف و در ویژوال استودیو بوسیله نمایش آنها در پنجره‎های متفاوت، فرم وب یک محیطی شبیه به برنامه‎های معمولی ویژوال بیسیک پیدا می‎کند. در بیسیک قدیمی ابتدا بوسیله اجزای ویژوال فرم‎های خود را نقاشی می‎کردید و سپس کد مربوط به هر جز را می‎نوشتید، در فرم وب نیز ابتدا اجزای مورد نیاز خود را بر روی صفحه قرار می‎دهید سپس برای آنها کد می‎نویسید:
همانطور که ذکر شد کدهایی که برای aspx می‎نویسید در فایلی با همان نام و با پسوند vb ذخیره می‎شود، برای دیدن این فایلها در قسمت بالای Solution Explorer بر روی Show All files کلیک کنید. در زیر مجموعه فایلهایaspx فایلهای vb را نیز می‎توانید مشاهده کنید. بر روی فایل WebForm2.aspx.vb کلیک کنید، همانطور که مشاهده می‎کنید این فایل حاوی یک کلاس با نام Webform2 است. این کلاس مشتق شده از System.Web.UI.Page است، این امر باعث می‎شود که صفحه از آبجکت‎های Response,Request,Server, Session استفاده کند. برای فعال شدن رویدادهای کنترل‎های مورد استفاده در صفحه نیز از WithEvents استفاده شده است.
برنامه نویسی در محیط وب تا قبل دات نت حتی در ASP احتیاج به ساختن یک صفحه با HTML و قراردادن کدهای مورد نیاز در آن داشت. یک صفحه ASP تا قبل از ASP.NET یک متن ساده بود که از بلاک‎های کد ASP و بلاک‎های کد HTML تشکیل شده بود. در هنگام فراخوانی توسط کاربر صفحه‎های ASP توسط سرور خوانده شده و خط به خط دستورات آن اجرا می‎شد، در نهایت یک صفحه HTML به مرورگر اینترنت کاربر تحویل داده می‎شد.
اما فرم وب مانند یک برنامه کامل اجرا (Execute) می‎شود و نتیجه آن یک HTML است. همانطور که قبلاً مشاهده گردید فرم‎های وب با پسوند aspx و به صورت یک فایل متنی هستند. در یک سرور دات نت (هر IIS Serverی که NET Framework. بر روی آن نصب شده باشد)، وقتی که یک مرورگر، درخواستی برای دیدن یک aspx می‎دهد runtime مربوط به ASP.NET آن صفحه را تجزیه و تحلیل کرده و آن را کامپایل می‎کند. این مرحله شبیه به نحوه کار ASP کلاسیک است، به غیر از اینکه نتیجه این کار در یک کلاس از نوع دات نت ذخیره می‎شود. این کد، یک کد کامپایل شده است و مانند ASP کلاسیک نیست که به صورت تفسیری در هنگام لزوم اجرا شود. این روش اجرا سرعت را در هنگام فراخوانی مجدد aspx بالا می‎برد.
به طور کلی یک پروژه برنامه‎ اینترنتی در دات نت (بیسیک) حداقل یک فایل aspx و یک فایل aspx.vb دارد، که در اولی کدهای HTML مانند ASP کلاسیک وجود دارد و در فایل دوم کدهایی که برای هر کدام از اجزا نوشته می‎شود قرار می‎گیرد.
به علاوه در این نوع پروژه یک فایل Global.asax قرار دارد که مشابه Global.asaدر ASP کلاسیک است. همچنین فایل با نام Web.Config وجود دارد که با ساختار XML ذخیره شده است و اطلاعاتی در باره پروژه را در خود ذخیره می‎کند.
این فایلها در دو مکان قرار می‎گیرند. مکان اصلی سرور اینترنتی است که برنامه باید بر روی آن اجرا شود، همچنین یک نسخه از آن در قسمت Cache ویژوال استودیو ذخیره می‎شود. هنگامی که در ویژوال استودیو تغییری بر روی پروژه می‎دهید آن تغییر در هر دو مکان اعمال می‎شود.
وقتی بوسیله ویژوال استودیو می‎خواهید برنامه خود را انتقال بدهید، ویژوال استودیو مانند یک برنامه معمولی با پروژه رفتار می‎کند. تمامی کدهای آن را به فایل DLL تبدیل می‎کند و هیچ سورسی انتقال نمی‎یابد. البته فایلهای aspx به همان شکل انتقال می‎یابند. در هنگام نصب نیز فایلهای DLLی که باید در سرور اینترنت قرار گیرند در آن جا کپی می‎شوند. در هنگام اجرا فایل aspx و DLL بعد از تلفیق با هم به مرورگر درخواست کننده ارسال می‎شود.
برای مثال یک پروژه به نام Test از فایلهای زیر تشکیل شده است که در این پروژه Webform1.aspx صفحه اصلی پروژه می‎باشد:
WebForm1.aspx
WebForm1.aspx.vb
Global.asax
Global.asax.vb
Web.Config
کنید که ما فایل Global.asax را نساخته‎ایم، بلکه خود ویژوال استودیو دات نت بود که این کار را به شکل خودکار انجام داد. وقتی با کلید F5 برنامه را اجرا می‎کردیم فایلهای WebForm1.aspxوGlobal.asax مستقیماً، بدون تغییر بر روی سرور اینترنت قرار می‎گرفتند. اما فایلهای WebForm1.aspx.vb و Global.asax.vb کامپایل می‎شوند و نتیجه در فایل Test.dll قرار می‎گیرد و در سرور در کنار دو فایل قبلی کپی می‎شود.
وقتی بوسیله مرورگر فایل aspx فراخوانده می‎شود، ASP.NET به صورت پویا یک فایل CLS برای آن ایجاد می‎کند، سپس این فایل به فایل dll کامپایل می‎شود. این فایل dll در نهایت فایل Test.dll را صدا می‎زند و نتیجه اجرا به HTML تبدیل شده و به مرورگر بازگردانده می‎شود.
در ظاهر این مراحل، اجرای یک صفحه را بسیار کند می‎کند، ولی تمام اینها فقط یک بار و در هنگام اولین درخواست دیدن صفحه اتفاق می‎افتد. فایل کلاسی که ساخته شد در مکانی ذخیره شده و تا هنگامی که آن را تغییر نداده باشید ثابت می‎ماند. بنابراین در دفعات بعدی فراخوانی صفحه، سرعت اجرا و نمایش آن خیلی زیادتر می‎شود.

ارتباط Asp.Net با پایگاه داده
در این قسمت روشها و ابزارهای مورد استفاده در ASP.NET جهت برقراری ارتباط با پایگاه داده، نشان دادن داده‎ها، دستکاری داده‎ها، بهنگام سازی و… توسط اشیایی چون مهیا کننده‎های بانک‎های اطلاعاتی، DataSetها XML، و… معرفی می‎شود.
بطور خلاصه راهی را که باید طی کرد تا به پایگاه داده متصل شده، آنرا باز کرده و داده‎ها را دستکاری کرده و دستورات را اجرا نمود، بوسیله یک تهیه کننده (Provider) اطلاعات مشخص می‎شود. در ASP.NET معمولاً از دو روش برای این کار استفاده می‎شود. روش اول اینکه اگر پایگاه داده شما از نوع SQL Server باشد بایستی با مدل SQL Client کار کرد و اگر پایگاه داده شما غیر از SQL Server باشد (در حال حاضر) باید از روش دیگر یعنی مدل OleDb استفاده نمود. بعنوان مثال اگر پایگاه داده شما Sybase,Oracle و یا Access باشد باید از روش OleDb استفاده کنید.
برای این منظور ابتدا بایستی فضا نام مورد نیاز را در فایل Code-behind وارد کنید: (در اینجا از پایگاه داده SQL استفاده شده است.)
mports System.Data
mports System.Data.SqlClient
Dim con As SqlConnection
برای برقراری ارتباط با پایگاه معمولاً از کد زیر استفاده می‎شود:
Dim strCon As String
Strcon=”data source=AMM: initial catalog=st;persist security
Fo=False;user id=sa;password=123;workstation id=AMM
Acket ssize=4096”
On=New Sqlconnection(strCon)
باید توجه داشت که data source، user id و id براساس سیستم مورد نظر که برنامه روی آن اجرا می‎شود تغییر می‎کند.
Con.Open()
حال بوسیله متد open ارتباط باز می‎شود:
لازم به توضیح است که در پایان کار بوسیله متد Close ارتباط را خاتمه می‎دهیم. به محض ارتباط با پایگاه داده می‎توان دستورات را به آن فرستاد. این کار معمولاً بوسیله شی SqICommand انجام می‎شود. جهت انجام این کار می‎توان یک دستور SQL یا نام یک روال ذخیره شده را مشخص نمود و بنا به مقتضیات می‎توان اعمال مختلفی را روی پایگاه پیاده نمود:
Dim cmd As Sq|Command
Dim strSq|As String
StrSq|=”Select* from table”
Md=New Sq|Command(strSq|,con)
ملاحظه می‎کنید که کلاس Command از دو پارامتر رشته SQL و نام رشته ارتباطی برای فرستادن دستورات به پایگاه داده استفاده می‎کند. برای مثال آنچه را که در عبارت فوق دیدید می‎توان به بخشهای کوچکتر زیر تقسیم کرد.
روشهای فوق دقیقاً یک کار مشابه را انجام می‎دهند با این اوصاف که در عبارت آخر بجای شیء ارتباطی از یک رشته ارتباطی استفاده شده است. تا این مرحله هنوز عبارات فوق را به اجرا درنیاورده‎ایم. برای این کار راه‎های متفاوتی وجود دارد:
-از ExecuteNonQuery زمانی استفاده می‎شود که قصد برگرداندن داده‎ها از پایگاه مورد نظر نباشد مثلاً در مواقعی که از دستورات SQL جهت درج (Insert) و بهنگام سازی (update) استفاده شود.
-از ExecuteReader برای خواندن و برگرداند اطلاعات از پایگاه استفاده می‎کنیم.
Dim dr As Sq|DataReader
D dr=cmd.EcxcuteReader
-برای دستکاری یک تک مقدار مشخص و مورد نظر از متد ExecuteScalar استفاده می‎شود.
-برای خواندن داده‎ها معمولاً از کلاس DataReader استفاده می‎شود.
-برای خواندن نه برای اضافه کردن یا بروز کردن – این شیء بصورت مستقیم به پایگاه داده دسترسی دارد و فقط خواندنی (Read Only) است. البته این خاصیت محدودیتی برای آن است اما برای خواندن ساده داده روشی کامل بشمار می‎رود.
شیء بعدی که مورد بحث قرار می‎گیرد کلاس Data Adapter است.
Sq|DataAdapter اطلاعات را می‎گیرد و یک ارتباط منطقی بین داده‎ها و کلاس Dataset ایجاد میکند. بطور کلی میتوان گفت Data Adapter در نظر اول معادل Data Command می‎باشد.
ملاحظه می‎کنید که شیء Adapter از دو پارامتر-یکی رشته دستورات SQL و دیگری رشته ارتباطی – برای فرستادن دستورات به پایگاه داده استفاده می‎کند. بطورمعمول DataAdapter برای پر کردن DataSetها و بروز کردن پایگاه بوسیله یک DataSet و اجرا کردن دستورات بکار میرود.
Dim ds As DataSet=New dataset
Dim sq|Adapter As New Sq|DataAdapter (“Select*From
Table1”,con)
Sq|Adapter. Fill(ds.””)
ملاحظه می‎کنید که شیء Adapter از دو پارامتر – یکی رشته دستورات SQL و دیگری رشته ارتباطی – برای فرستادن دستورات به پایگاه داده استفاده می‎کند. بطور معمول DataAdapter برای پر کردن DataSetها و بروز کردن پایگاه بوسیله یک DataSet ذخیره می‎شود.
Web.Config: بیشتر برنامه‎های کاربردی کامپیوتری دارای بخشی به نام Setup هستند که برای انجام تنظیمات متناسب با استفاده‎های مختلف کاربران مورد استفاده قرار می‎گیرد. برنامه‎های کاربردی مبتنی بر Web نیز که دارای کاربران زیادی هستند از این قائده مستثنی نیستند و احتیاج به انجام تنظیماتی متناسب با کاربردهای مختلف خود دارند.
در ASP.NET اینگونه تنظیمات که مربوط به منابع مورد استفاده برنامه کاربردی، اطلاعات محلی، اطلاعات امنیتی و.. می‎شوند در داخل یک فایل XML ذخیره می‎شوند که نام آن Web.configاست و طبعاً به مانند اسناد WML شامل تعدادی تگ (معادل Tag در HTML) است و به کوچک و بزرگ بودن حروف نیز حساس است (Case Sensitive).
در این مقاله به اختصار به توضیح در مورد تگهای مهم این فایل و چگونگی تنظیم خصوصیات مهم این تگها و کاربردهای آنها می‎پردازیم. پیش از ادامه مطلب این نکته را متذکر می‎شویم که این فایل شامل تعداد زیادی تگ با خصوصیات مختلف است که هر یک به جنبه‎ای از یک برنامه کاربردی تحت Web مربوط هستند. در این مقاله در مورد تگهای پر کاربرد و مهم این فایل و خصوصیات مهم آنها اطلاعاتی ارائه شده است برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر در مورد هر یک از تگها و خواص آنها باید به منابع تخصصی مرتبط با هر بخش رجوع کرد.
محل و محدوده عملکرد فایل Web.config:
به طور طبیعی هر برنامه کاربردی Web در ASP.NET دارای حداقل یک فایل Web.Config در داخل دایرکتوری ریشه خود می‎باشد که به طور خودکار توسط Visual Studio.NET در زمان ایجاد این Web Application ایجاد شده و با مقادیر پیش فرض در دایرکتوری ریشه برنامه کاربردی قرار می‎گیرد. ولی برنامه نویسان می‎توانند بر حسب نیازها و کاربردهای برنامه‎های خود تعداد بیشتری از این فایل XML را در داخل دایرکتوریهای مختلف برنامه ایجاد کنند و برای تنظیمات فایلهای داخل همان دایرکتوری یا زیر دایرکتوریهای آن به کار گیرند.
تنظیمات هر فایل Web.Config به فایلهای داخل زیر دایرکتوری‎ای که در آن قرار دارد و همچنین زیر دایرکتوریهای آن اعمال می‎شود. همچنین برنامه نویس می‎تواند از طریق کدهای داخل هر فایل Web.configمنابع و دایرکتوریهای مورد نظر را تغییر دهد.
برای درک بهتر نحوه ارتباط فایلهای Web.config در یک برنامه کاربردی Web، مثال زیر را بیان می‎کنیم.
اگر یک دایرکتوری به نام main و دو زیر دایرکتوری به نام Sub1 و Sub2 در برنامه کاربردی موجود باشند که در درون هر کدام از این دایرکتوریها یک فایل Web.Config قرار داشته باشد تنظیمات هر فایل Web.config بر فایلهای داخل زیر دایرکتوری آن اعمال می‎شود اما اگر در یک فایل Web.config که داخل زیر دایرکتوری Sub1 یا Sub2 قرار دارد یکی از تنظیماتی که در فایل Web.Config که داخل main قرار دارد صورت نگرفته باشد مقدار تنظیم شده در داخل فایل موجود در main به زیر دایرکتوریها به ارث می‏‎رسد.
نکته‎ای که باید در اینجا به آن اشاره کرد این است که کاربران برنامه وب به محتوای فایلهای Web.config دسترسی ندارند.
ساختار فایل Web.Config:
هر فایل Web.config شامل یک بخش پایه است که همان دو تگ <configuration> و </configuration> هستند و بقیه محتوا درون این دو تگ قرار می‎گیرد. پس ساختار کلی هر فایل Web.Config به صورت زیر است:
<Configuration>
<!__ Some Configurations__>
</configuration>
محتوای هر فایل Web.congif شامل دو بخش اساسی است: معرفی و تنظیمات.
بخش معرفی داخل دو تگ <configsectons> و </configsections> قرار می‎گیرد و بخش تنظیمات، تنظیمات مربوط به منابع معرفی شده در این تگها را شامل می‎شود.
ابتدای فایل Web.Config و بعد از تگ <configuration> تگ <configsections> قرار دارد. داخل این تگ و تگ جفت آن یعنی </configsectons> تگهایی جهت معرفی منابع و اداره کننده قسمتها قرار دارد. حال که با ساختار کلی فایل Web.config آشنا شدیم در ادامه به توضیحاتی در مورد تگهای مهم این فایل و خصوصیات آنها می‎پردازیم.
Location:
پیشتر اشاره شد که تنظیمات هر فایل Web.config بر فایلهای داخل ریشه این فایل و زیر دایرکتوریهای آن اعمال می‎شوند، حال اگر بخواهیم تنظیمات یک فایل Web.config را بر دایرکتوری خاصی اعمال کنیم تنها لازم است این تنظیمات را داخل یک جفت تگ <locatioon> و </iocation> قرار دهیم یعنی شکل کلی استفاده از این جفت تگ به صورت زیر است:
<|ocation path=”ur|”>
<!—Configurations__>
</|ocation>
اطلاعات محلی:
از تگ <globalization> برای تعریف خصوصیات فرهنگی و زبانی برنامه کاربردی استفاده می‎شود. خواص مهم این تگ عبارتند از:
culture: فرهنگ برنامه کاربردی را تعیین می‎کند.
Requestencoding: شکل رشته‎های درخواست شده را تعیین می‎کند (برای مثال Unicode).
Responseencoding: شکل رشته‎های پاسخ را تعیین می‎کند.
تگهای امنیتی:
درون فایلWeb.Config تگهایی جهت تنظیم مقادیر و خصوصیات امنیتی برنامه کاربردی قابل تعریف هستند. جفت تگهای <authentication> و </authentication> و <authorization> و </authorization> ساختار امنیتی درون فایل Web.Config را می‎سازند که دارای خصوصیات و مقادیر متفاوتی هستند که توضیح در مورد آنان به مباحث مقدماتی امنیت در ASP.NET برمی‎گردد ولی در زیر توضیح کوتاهی از هر یک از این جفت تگها ارائه می‎گردد.
تگ <authentication>: این جفت تگ به تعیین شکل تایید اعتبار در برنامه کاربردی تحت Web می‎پردازد. از طریق خصوصیت mode که چهار مقدار Form، ‍Passport، Windows، None را می‎پذیرد می‎توان شکل تایید اعتبار را به ترتیب بر مبنای ساختار امنیتی IIS، سرویس تایید اعتبار Passport شرکت مایکروسافت، استفاده از cookieها و بدون استفاده از سیستم امنیتی تعیین کرد.
تگ <authorization>: این جفت تگ برای تعیین کاربران واجد شرایط و یا فاقد شرایط ورود به محدوده تحت کنترل فایل Web.config استفاده می‎شود. با استفاده از دو تگر <allow> و <deny> می‎توان کاربرانی که اجازه ورود به محدوده تحت حفاظت را دارند و فاقد این اجازه هستند استفاده کرد.
خطای زمان اجرا:
تگ <customerrors> جهت تعیین شکل عملکرد برنامه در زمان وقوع یک خطای پیش بینی نشده در زمان درخواست یک صفحه توسط کاربر به کار می‎رود. این تگ دارای دو صفت مهم است که در زیر توضیح داده شده‎اند.
Mode: این صفت جهت تعیین نوع عملکرد برنامه کاربردی در مواجهه با خطا به کار می‎رود و یکی از سه مقدار On,RemoteOnly و off را می‎گیرد. با تنظیم این صفت با مقدار RemoteOnly در صورت بروز خطای زمان اجرا صفحه از پیش تعیین شده در قسمت RemoteOnly در صورت بروز خطای زمان اجرا صفحه از پیش تعیین شده در قسمت defaultredirect برای کاربران نشان داده خواهد شد ولی کاربرانی که بصورت محلی از برنامه استفاده می‎کنند (مقابل سرور نشسته‎اند) صفحه خودکار ASP.NET و جزئیات خطا را خواهند دید. با تنظیم این صفت با مقدار On در صورت بروز خطای زمان اجرا همواره صفحه از پیش تعیین شده در قسمت defaultredirect نشان داده خواهد شد. با تنظیم این صفت با مقدار Off صفحه خطای خودکار ASP.NET به نمایش درمی‎آید که از لحاظ امنیتی گزینه مناسبی نیست.
Defaulrtedirect: آدرس Ur|فایلی را که برای نمایش خطا در زمان تنظیم خصوصیت Mode با مقدار On یا RemoteOnly بکار می‎رود تعیین می‎کند.
وضعیت جلسه کاری:
تگ <sessionState> برای تعیین وضعیت جلسه کاری مورد استفاده قرار می‎گیرد و مدت زمان یک جلسه کاری و همچنین شکل تعیین درخواست کاربران را تعیین می‎کند. از صفات مهم این تگ یکی Cookiless است که تعیین می‎کند جلسه کاری کاربران از طریق Cookieها یا Session|D‎ها نسبت داده شوند که دو مقدار true یا False را می‎گیرد: true برای استفاده از Session|D و false برای استفاده از Cookie.

فصل پنجم

پیاده سازی وب سایت

پیاده سازی پروژه وب سایت هتل
هنگامی که صفحه به طور کامل طراحی و قابل اجرا شد باید انرا به یک سرویس دهنده میزبان انتقال دهیم تا کاربران بتوانند به آن دسترسی پیدا کنند.ما برای پیاده سازی سایت با یک میزبان WEB یا ASP در مورد بهترین راه نشر آن گفتگو کردیم.
آزمایش کردن صفحه
در بسیاری از ویرایشگرهای وب روش دستی یا اتوماتیک برای امتحان کردن عملکرد صفحه طراحی شده به دفعات توصیه می شود در پروژه حاضر برای طراحی از نرم افزار Dreamweaver استفاده شده است.در این نرم افزار می توان برای امتحان کردن صفحه از دکمه F12 استفاده کردو صفحه های طراحی شده را در Browser آزمایش کنیم.
پیدا کردن میزبان(HOST)
به منظور قرار دادن فایل های طراحی شده در شبکه باید برای پیدا کردن میزبان مورد نظر هزینه ای را پرداخت کنیم .صدهاو یا هزاران شرکت در دنیا وجود دارند که به عنوان میزبان ثبت شده اند.اگر هزینه ها به صورت ماهیانه باشد به خدماتی که ارائه می دهد بستگی دارد.بعضی از شرکت ها نیز با ارائه تبلیغات مورد نظرشان به صورت مجانی میزبان می شوند.گرچه می توانید برای پیدا کردن شرکت های میزبان در اینترنت جستجو کرد ولی بهتر است که با دیگران در این مورد صحبت نمود یا در صفحات زرد (Yellow page) محل آنها را جستجو نمود.
در انتخاب علاوه بر قیمت عوامل مهم دیگری نیز وجود دارند که در زیر به آنها اشاره شده:
چه مقدار فضا برای وب سایت ما اختصاص می دهد. هرگز نباید بیش از نیاز خود انتخاب کنید و به یاد داشته باشید که فایل های HTML نیازمند فضای اندکی می باشند اگرچه فایل های تصویری¸صوتی…حجم زیادی دارند.
آیا میزبان مورد نظر¸خدمات فنی نیز ارائه می دهد؟ اگر چنین باشد با تلفن یا ایمیل در چه مدت زمانی می توانیم با آن ارتباط برقرار کنیم؟
آیا یک نام Domain به شما اختصاص می دهد؟ چه هزینه ای باید بپردازید؟
سرعت ارتباط با اینترنت میزبان چگونه است؟ زیرا بدینوسیله سرعت انتقال صفحه به کاربر و یا بینندگان صفحه شما مشخص می شود.چندین ارتباط می تواند در صورت خرابی یک ارتباط برقرار کند؟
آیا به شما امکان اجرای صفحات ASP.NET را می دهند؟
آیا آماری از بینندگان صفحه به شما ارائه می دهند؟
گرفتن یک نام Domain
عموما آدرس یک صفحه وب (URL) از نام Server ومسیر فایل موجود بر روی آن تشکیل می شود. هنگامی که از یک شرکت میزبان استفاده می کنیم ¸آن ها قسمتی از Server را برای شما اختصاص می دهند و سایت شما نام آنرا به خود می گیرد. اگر نخواهیم نام شرکت میزبان نشان داده شود باید یک نام Domain اجاره کنید.باید توجه داشته باشید که داشتن نام Domain مخصوص¸ به کاربران شبکه امکان دسترسی سریع و آسان را فراهم می کند.یکی دیگر از مزیت های Domain این است که در هنگامی که میزبان را تغییر می دهید¸ تمام صفحات با همان نام Domain قابیل دسترسی خواهند بود.

انتقال دادن فایل ها به Server
برای اینکه در شبکه¸فایل های طراحی شده را قرار دهید باید آنها را در سایت مورد نظرمان قرار دهیم.یکی از ساده ترین راه ها¸استفاده از برنامه FTP می باشد.برای انتقال صفحات وب می توان از نرم افزارDreamweaver استفاده کرد.