تبلیغات اینترنتی – مدل های تجاری

مدل تجاری کسب و کارهای مبتنی بر تبلیغات آنلاین را می توان به سه دسته به شرح ذیل تقسیم کرد:

تبلیغات اینترنتی – مدل های تجاری
۱. تجارت الکترونیک (E-commerce): مدلی است که در آن، کالا یا سرویس به طور مستقیم به مشتری فروخته می شود.

۲. سایت های مبتنی بر جذب مشتری (Lead-based websites): نوعی استراتژی است که در آن، یک سازمان از طریق جذب مشتری از وب سایت، می تواند به فروش کالاها یا سرویس هایش مبادرت ورزد.

این راهکار تقریباً مشابه یافتن مشتری در فروشگاه های خرده فروشی است.

۳. فروش رابطه ای یا همکاری در فروش (Affiliate Marketing): یک روش بازاریابی است که در آن صاحب کالا، علاقه مندانی را که مایل هستند کالای وی را تبلیغ کنند و به فروش برسانند، به خدمت می گیرد.

همکار بابت عملکرد کاربری که به سایت فروشنده گسیل می دارد، حق الزحمه (پورسانت) دریافت می کند.
روش های رایج در خرید تبلیغات آنلاین

سه مورد از رایج ترین روش های این حوزه عبارت است از CPM، CPC و CPA.

CPM مخفف Cost Per Mille به معنای «هزینه در هر هزار نفر» حالتی است که تبلیغ دهنده به ازای انتشار آگهی خود برای عده ای خاص از مخاطبان پول پرداخت می کند.

این روش را CPT – Cost Per Thousand Impressions–نیز می نامند.

Per mille به معنای به ازای هر هزار اجرا یا بارگذاری یک تبلیغ است.

با این حال برخی اجراها یک شمارش محسوب نمی شود، مانند بارگذاری مجدد صفحه (reload).

CPV سرواژه Cost Per Visitorاست و هنگامی است که تبلیغ دهندگان به ازای انتقال بازدیدکنندگان خاص به سایت تبلیغ کننده پول پرداخت می کنند.

CPV سرواژه Cost Per Click که به نام PPC (مخفف Pay per click) نیز شناخته می شود، هنگامی است که تبلیغ کننده هر بار که کاربر بر روی تبلیغ وی کلیک کند و به سایت او منتقل شود، پول پرداخت می کند.

در این روش به ازای نمایش تبلیغات پول پرداخت نمی شود، بلکه به ازای کلیکی که کاربر بر آگهی می زند، به شرکت میزبان پول داده می شود.

CPA (مخفف Cost Per Action یا Cost Per Acquisition) که PPF (مخفف Pay Per Performance) نیز خوانده می شود، یکی از شیوه های مرسوم فروش رابطه ای است که در آن فقط بر اساس «عملکرد» کاربر پول پرداخت می شود؛ یعنی فقط به ازای کاربرانی که کار خاصی انجام داده اند (مانند خرید محصول و یا ثبت نام در سایت).

این شیوه نسبت به هر نوع نقص و ناکارآمدی وب سایت فروشنده بی اعتناست و به همین دلیل استفاده از آن، برای ناشران ریسک بالایی دارد چرا که ممکن است آگهی درج شده فاقد جذابیت لازم برای کاربران بوده و آنها «کار خاص» مورد نظر تبلیغ دهنده را انجام ندهند.

CPA خود به دو بخش جزئی تر تقسیم می شود:

۱. CPL (مخفف Cost Per Lead): در این حالت، هنگامی پول پرداخت می شود که کاربر فرمی را پر کند، در یک خبرنامه عضو شود و یا هر کار دیگری که او را به سمت خرید سوق می دهد، انجام دهد.

۲. در CPS (مخفف Cost Per Sale) تبلیغات چی ها هنگامی پول می دهند که کالا یا محصول فروخته شود.CPS به نام های PPS (مخفف Pay Per Sale) یا CPO (مخفف Cost Per Order) نیز خوانده می شود.

eCPM یا Effective CPMشیوه ای است که در آن، پورسانت بر اساس فاکتورهایی همچون Cost per Click، Cost per Download، Cost per Lead و مانند آن محاسبه می شود.

به عنوان مثال هنگامی که یک تبلیغ دهنده، به ازای هر دانلود ۲ دلار پرداخت کند و به ازای ۱۰۰ هزار بار نمایش آگهی خود معادل ۱۰ دانلود یعنی۲۰ دلار، در این حالت CPM یا eCPMوی برابر با ۰.۴ دلار خواهد بود.

فرمول محاسبه به این صورت است: ۲ ضربدر ۲۰ ضربدر ۱۰۰۰ تقسیم بر ۱۰۰ هزار،که می شود ۰.۴ دلار.

Fixed Cost به معنای هزینه ثابت است و همانطور که از نام آن بر می آید به یک سری پرداخت های ثابتی که تبلیغ دهنده به ناشر پرداخت می کند اطلاق می شود.

این هزینه ها، هیچ ارتباطی با میزان اثرگذاری تبلیغ هیچ ارتباطی ندارد.

CPC (سرواژه Cost per conversion): هزینه جذب یک مشتری است که معمولاً از طریق تقسیم کل هزینه های آگهی بر تعداد دفعات تبدیل (Conversion) آن به دست می آید.

تعریف تبدیل (Conversion) بسته به شرایط متفاوت است و گاهی یک فروش، یک تقاضا یا یک خرید را شامل می شود.